Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων

29 ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΛΕΩΝ «Πού είναι όλοι;» ρώτησε και σηκώθηκε στις μύτες για να δει καλύτερα την πόλη. Οι δρόμοι ήταν άδειοι, σαν να βρίσκονταν σε πόλη-φάντασμα. ΟΦιτζ έδειξε ένα κτίριο με θόλο, που υψωνόταν πάνω απ’ όλα τα άλλα. Τα πράσινα πετράδια των τοίχων του έμοιαζαν με γιγάντια σμαράγδια, αλλά για κάποιο λόγο το κτίριο αυ­ τό δεν έλαμπε τόσο όσο τα άλλα. Έμοιαζε με ένα σοβαρό μέρος, για σοβαρές υποθέσεις. «Βλέπεις τη γαλάζια σημαία που είναι υψωμένη; Αυτό σημαίνει ότι γίνεται κάποια δίκη και όλοι παρακολουθούν τη διαδικασία». «Δίκη;» «Σημαίνει ότι το Συμβούλιο –βασικά η βασιλική οικογέ­ νεια– κάνει μια ακρόαση για να αποφασίσει αν κάποιος παρέβη τον νόμο. Είναι κάτι πολύ σημαντικό». «Γιατί;» Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους. «Πολύ σπάνια παραβαί­ νει κάποιος τους νόμους». Αυτό ήταν σίγουρα κάτι διαφορετικό. Οι άνθρωποι παρέ­ βαιναν τον νόμο κάθε τρεις και λίγο. Κούνησε το κεφάλι της. Σκεφτόταν όντως τους ανθρώ­ πους ως κάποιους άλλους ; Πώς αλλιώς όμως μπορούσε να εξηγήσει το πού είχε βρεθεί; Προσπάθησε να συνειδητοποιήσει κάπως την ιδέα, προ­ σπάθησε να βρει μια λογική. «Δηλαδή» είπε και ζάρωσε με το πόσο γελοία θα ακουγόταν η επόμενη ερώτησή της. «Εί­ ναι… μαγεία αυτό;»