Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων

ΤΡΙΑ «ΔΗΛΑΔΉ;» ΚΑΤΆΦΕΡΕ ΝΑ ΨΕΛΛΊΣΕΙ Η ΣΌΦΙ όταν ξαναβρήκε επιτέλους τη φωνή της. «Θες να πεις ότι είμαι… εξωγήινη;» Κράτησε την ανάσα της. Ο Φιτζ ξέσπασε σε γέλια. Τα μάγουλά της κοκκίνισαν, αλλά ταυτόχρονα ανακου­ φίστηκε. Δεν ήθελε καθόλου να είναι εξωγήινη. «Όχι» της απάντησε όταν κατάφερε να σταματήσει να γελάει. «Λέω ότι είσαι ξωτικό». Ξωτικό. Η λέξη αιωρήθηκε ανάμεσά τους – σαν ένα ξένο αντικεί­ μενο που δεν είχε θέση εκεί. «Ξωτικό» επανέλαβε. Εικόνες μικροσκοπικών ανθρώπων με κολάν και μυτερά αυτιά χοροπηδούσαν στο μυαλό της και δεν μπορούσε να συγκρατήσει το γέλιο της. «Δε με πιστεύεις». «Αλήθεια, περιμένεις να σε πιστέψω;» «Υποθέτω πως όχι». Πέρασε το χέρι του ανάμεσα στα