Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων

22 ΣΑΝΟΝ ΜΕΣΕΝΤΖΕΡ Στην αρχή άνοιξε το στόμα του για να πει κάτι, έπειτα όμως δίστασε. «Δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να σου πω». «Πώς θέλεις να σε εμπιστευτώ αν δεν απαντάς στις ερω­ τήσεις μου;» Το σκέφτηκε για μια στιγμή. «Εντάξει, καλά, αλλά δεν ξέρω και πολλά. Ο πατέρας μου με έστειλε να σε βρω. Ψά­ χνουμε για ένα συγκεκριμένο κορίτσι περίπου στην ηλικία σου και υποτίθεται ότι έπρεπε απλώς να το παρακολουθήσω και μετά να του δώσω αναφορά όπως πάντα. Δεν επιτρέπεται να σου μιλήσω». Συνοφρυώθηκε σαν να ήταν απογοητευμέ­ νος με τον εαυτό του. «Απλώς δεν μπορούσα να σε καταλά­ βω. Δεν έβγαζε νόημα». «Τι εννοείς ;» «Εννοώ ότι είσαι… διαφορετική απ’ ό,τι περίμενα. Τα μάτια σου πραγματικά με εξέπληξαν». «Τι έχουν τα μάτια μου;» Ξαφνικά άγγιξε τα βλέφαρά της αμήχανη. «Έχουμε όλοι μπλε μάτια. Έτσι, όταν τα είδα, σκέφτηκα ότι μάλλον κάναμε πάλι λάθος. Αλλά δεν κάναμε». Την κοίταξε με δέος σχεδόν. «Είσαι πραγματικά μία από εμάς». Εκείνη σταμάτησε και σήκωσε ψηλά τα χέρια της. «Όπα. Τι εννοείς μία από εσάς;» Εκείνος έριξε μια ματιά πίσω από τον ώμο του και συνο­ φρυώθηκε όταν αντιλήφθηκε μια ομάδα τουριστών με τσα­ ντάκια μέσης αρκετά κοντά, ώστε να τον ακούσουν. Την τράβηξε προς μια έρημη γωνία του πάρκινγκ και κρύφτηκαν πίσω από ένα σκούρο πράσινο φορτηγάκι.