Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων

ΔΥΟ Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΉ ΉΤΑΝ ΘΟΛΉ. Το αμάξι έστριψε απότομα προς τα δεξιά –αποφεύγοντας τη Σόφι για ελάχιστα χιλιοστά–, έπειτα σκαρφάλωσε στο πεζοδρόμιο και έπεσε πάνω σε μια λάμπα του δρόμου. Ο βαρύς ατσάλινος στύλος ξεκόλλησε από τη βάση του και άρχισε να πέφτει προς τη Σόφι. Οχ, όχι! Ήταν η μόνη της σκέψη καθώς τον έλεγχο πήρε το ένστι­ κτό της. Το χέρι της τινάχτηκε ψηλά, το μυαλό της άντλησε δύ­ ναμη από κάπου βαθιά μέσα της και την έστειλε στα ακρο­ δάχτυλά της. Ένιωσε τη δύναμη αυτή να συγκρούεται με τον στύλο που έπεφτε με ορμή και να τον αρπάζει σαν να ήταν προέκταση του χεριού της. Καθώς η σκόνη καταλάγιασε, σήκωσε το βλέμμα της και η ανάσα της κόπηκε. Ο λαμπερός μπλε στύλος αιωρούνταν από πάνω της, σαν να τον είχε αιχμαλωτίσει με τη δύναμη της σκέψης