Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων

16 ΣΑΝΟΝ ΜΕΣΕΝΤΖΕΡ Φωνές. Ηανάσα της κόπηκε και έκανε άλλο ένα βήμα πίσω καθώς το μυαλό της είχε μόλις λύσει την προηγούμενη απορία της. Μπορούσε να ακούσει τις σκέψεις όλων όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα. Αλλά δεν μπορούσε να ακούσει τη χαρακτη­ ριστική φωνή του αγοριού με την ιδιαίτερη προφορά αν δε μιλούσε φωναχτά. Το μυαλό του ήταν απόλυτα και ολοκληρωτικά σιωπηλό. Δεν ήξερε ότι ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. «Ποιος είσαι;» τον ρώτησε ψιθυριστά. Γούρλωσε τα μάτια του. «Ώστε το άκουσες;» Πήγε πιο κοντά της και έσκυψε για να τη ρωτήσει ψιθυριστά: «Είσαι Τηλεπαθητική;». Ανοιγόκλεισε τα μάτια της. Η λέξη έκανε το δέρμα της να ανατριχιάσει. Και η αντίδρασή της την πρόδωσε. « Είσαι! Δεν το πιστεύω!» ψιθύρισε εκείνος. Η Σόφι έκανε μερικά βήματα προς την έξοδο. Δεν υπήρ­ χε περίπτωση να αποκαλύψει το μυστικό της σε έναν ξένο. «Μην ανησυχείς» είπε εκείνος και άπλωσε το χέρι του προς το μέρος της, σαν να ήταν κάποιο άγριο ζώο που προ­ σπαθούσε να κατευνάσει. «Δε χρειάζεται να φοβάσαι. Κι εγώ είμαι». Η Σόφι πάγωσε. «Με λένε Φιτζ» πρόσθεσε και πλησίασε ακόμα περισσό­ τερο. Φιτζ; Τι σόι όνομα ήταν αυτό;