Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων 4: Αθέατοι

13 AΘΕΑΤΟΙ «Τουλάχιστον εγώ θα κρατήσω τα δικά μου παπούτσια» είπε και σήκωσε το παντελόνι για να αποκαλύψει τα μοβ ίσια παπούτσια με διαμάντια στις μύτες. «Γιατί έχουμε όμως μόνο αγορίστικα πράγματα;» «Επειδή εγώ είμαι αγόρι» της θύμισε ο Φιτζ. «Άλλωστε, δεν πάμε για διαγωνισμό μόδας». «Αν όμως πήγαινα εγώ, θα είχα κερδίσει σίγουρα. Καλά δε λέω, Φόστερ;» ρώτησε ο Κίφι. Για την ακρίβεια, η Σόφι θα είχε δώσει το βραβείο στον Φιτζ – το γαλάζιο του φουλάρι ταίριαζε τέλεια με τα σκούρα μαλλιά και τα γαλαζοπράσινα μάτια του. Και το στενό γκρι σακάκι τον έκανε να φαίνεται πιο ψηλός, με πιο φαρδιούς ώμους και… «Ω, έλα τώρα». ΟΚίφι χώθηκε ανάμεσά τους. «Τα ανθρώ­ πινα ρούχα του Φιτζ είναι σκέτη βαρεμάρα. Δες τι βρήκαμε ο Ντεξ κι εγώ στην ντουλάπα του Άλβαρ!» Κατέβασαν κι οι δυο το φερμουάρ της ζακέτας με κου­ κούλα που φορούσαν, αποκαλύπτοντας τις μπλούζες με λο­ γότυπα που φορούσαν από κάτω. «Δεν έχω ιδέα τι σημαίνει, αλλά είναι άπαιχτο, έτσι;» είπε οΚίφι και έδειξε το μαύρο και κίτρινο οβάλ στην μπλού­ ζα του. «Είναι από τον Μπάτμαν» είπε η Σόφι – και το μετάνιω­ σε αμέσως. Ο Κίφι απαίτησε, φυσικά, να του εξηγήσει τα πάντα για τον φοβερό Σκοτεινό Ιππότη. «Δεν πρόκειται να το βγάλω ποτέ από πάνω μου, παιδιά» αποφάσισε. «Και θέλω και Μπάτμομπιλ! Μπορείς να μου το φτιάξεις, Ντεξ; Τι λες;»