Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων 4: Αθέατοι

11 AΘΕΑΤΟΙ ακολουθούσε τον Φιτζ στη στριφογυριστή ασημένια σκάλα. Έστεκε δίπλα στον Ντεξ, μέσα στον αστραφτερό στρογγυλό χώρο υποδοχής του Έβεργκλεν, κι έμοιαζαν τόσο πολύ με ανθρώπους έτσι όπως ήταν ντυμένοι με τα φούτερ και τα σκούρα τζιν τους. Ο Κίφι τής χάρισε το φημισμένο του πονηρό χαμόγελο κι έστρωσε τα προσεχτικά ανακατωμένα ξανθά μαλλιά του, η Σόφι όμως μπορούσε να διακρίνει τη θλίψη που σκοτεί­ νιαζε τα καταγάλανα μάτια του. Όταν βρέθηκαν αντιμέτω­ ποι με τους Αθέατους, ο Κίφι είχε ανακαλύψει ότι ένας από τους αρχηγούς τους ήταν η μητέρα του. Είχε φτάσει μάλι­ στα στο σημείο να επιτεθεί στον ίδιο της τον γιο, πριν το σκάσει για την πρωτεύουσα των ογκρ και εγκαταλείψει την οικογένειά της. «Έι, μην ανησυχείς για μένα, Φόστερ» είπε ο Κίφι, κου­ νώντας το χέρι ανάμεσά τους. Ήταν ένας από τους ελάχι­ στους Εμπαθητικούς που μπορούσαν να αντιληφθούν τα συναισθήματα της Σόφι. «Ανησυχώ για όλους σας» του είπε. «Όλοι διακινδυνεύε­ τε τη ζωή σας εξαιτίας μου». «Ε, καλά, πες μας και τίποτα καινούριο» είπε ο Ντεξ και της χάρισε ένα χαμόγελο όλο λακκάκια. «Και μπορείς επι­ τέλους να χαλαρώσεις; Το ’χουμε! Αν και δεν είμαι τόσο σίγουρος για τα παπούτσια». Έδειξε τις μαλακές καφέ μπό­ τες του, στο κλασικό στιλ των ξωτικών. «Όλα τα παπούτσια των ανθρώπων που είχε ο Φιτζ ήταν πολύ μεγάλα για τα πόδια μου». «Αμφιβάλλω αν θα το προσέξει κανείς» του είπε η Σόφι.