Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων 4: Αθέατοι

25 AΘΕΑΤΟΙ δε θα αφήσω να πλησιάσουν ούτε τον Γκρέιντι και την Ένταλιν». ΗΣόφι ένευσε. Το κεφάλι της βούιζε από τα εκατομμύρια πράγματα που ήθελε να πει. Μόνο ένα όμως είχε σημασία. «Μην αφήσεις τον Γκρέιντι να καταδιώξει τον Μπραντ». Ο Άλντεν πήρε τα χέρια της στα δικά του. «Δε θα τον αφήσω». Όλοι κοίταξαν τον Κίφι. «Πες στον πατέρα μου… ότι έχω κρύψει την αγαπημένη του κάπα σε μια ντουλάπα στον εικοστό ένατο όροφο. Αλλά μην του πεις ότι έχω παγιδέψει την πόρτα με αέριο γκούλον. Άσ’ τον να το ανακαλύψει μόνος του». «Αυτό είναι στ’ αλήθεια το μόνο που θέλεις να πω, Κίφι;» ρώτησε ο Άλντεν. Ο Κίφι ανασήκωσε τους ώμους. «Τι άλλο;» Ο Άλντεν έσφιξε τον Κίφι στην αγκαλιά του και του ψι­ θύρισε κάτι στο αυτί. Ό,τι κι αν ήταν αυτό, έκανε τα μάτια του Κίφι να δακρύσουν. Το ίδιο έκαναν και τα μάτια της Σόφι όταν ο Άλντεν άνοι­ ξε τις πύλες. Οι πέντε φίλοι κοίταξαν το ψηλό δάσος μπροστά τους και πιάστηκαν από το χέρι. Όλοι μαζί έκαναν αργά το πρώτο βήμα στο σκοτάδι. Δεν είχαν προλάβει να περάσουν το κατώφλι, όταν πρόβαλε από τις σκιές μια μορφή με μανδύα – και όχι με τον μαύρο μαν­ δύα που φορούσαν οι Αθέατοι. Ήταν ένας ασημένιος μανδύας, γεμάτος διαμάντια. Από εκείνους που φορούσαν οι Σύμβουλοι.