Οι Φύλακες των Χαμένων Πόλεων 4: Αθέατοι

18 ΣΑΝΟΝ ΜΕΣΕΝΤΖΕΡ «Δεν είναι από τα πράγματα που μπορεί κανείς να σχε­ διάσει» την καθησύχασε ο Άλντεν. «Και μην έχεις την απαί­ τηση από τον εαυτό σου να σκέφτεται τα πάντα . Είσαι μέρος μιας ομάδας τώρα. Όλοι συνεργάζονται και βοηθούν». Θα ήταν πολύ πιο παρηγορητικά τα λόγια του αν δεν είχε ξεχάσει όλη η «ομάδα» της τα ίδια σημαντικά πράγματα – αν ο Φιτζ, ο Κίφι και η Μπιάνα ήταν ήδη χωρίς βραχιόλι συ­ γκέντρωσης. Είχε φτάσει στο απαιτούμενο επίπεδο η δύνα­ μη συγκέντρωσής τους. Και ο Ντεξ κόντευε να το φτάσει. Ο μετρητής στο φαρδύ μπλε μανικέτι του απείχε λιγότερο από ένα τέταρτο ακόμη. Όταν ο Άλντεν κόλλησε πάνω του τον μικροσκοπικό δί­ σκο, το επίπεδο έφτασε αμέσως στο τέρμα. «Είχα μπει στον πειρασμό να το κάνω και μόνος μου» παραδέχτηκε ο Ντεξ καθώς έβγαζε το βραχιόλι από τον καρ­ πό του. «Δεν ήθελα όμως να κλέψω». «Σοφή απόφαση» συμφώνησε ο Άλντεν. «Επειδή έχεις την ικανότητα να κάνεις κάτι δε σημαίνει ότι είναι και ασφα­ λές να το κάνεις. Ούτε μας δίνει την άδεια να παραβαίνουμε τον νόμο». «Όταν ο νόμος είναι ηλίθιος, μας τη δίνει» αντέδρασε ο Κίφι. «Μακάρι να μπορούσα να διαφωνήσω. Δες όμως πού έχουμε φτάσει». Ο Άλντεν μάζεψε τα μενταγιόν τους από κάτω και τα έβαλε στις τσέπες της κάπας του μαζί με το βραχιόλι του Ντεξ. «Κάποτε πίστευα πως ο κόσμος μας ήταν αλάθητος. Τώρα όμως… πρέπει να βασιστούμε στη δική μας ηθική. Μέσα εδώ…» είπε κι έφερε το χέρι στην καρδιά του