Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ 2: Σκοτεινοί ψίθυροι

12 μύτης του σαν να είχαν σχηματιστεί ύστερα από χρόνια ολόκληρα προσεχτικής και υπολογισμένης σκέψης.Ήταν άψογα ντυμένος, με σταυροκουμπωτό σακάκι, διαμαντένια μανικετόκουμπα και ένα αχνορόδινο πουκάμισο. Στο ένα χέρι κρατούσε μπαστούνι με πετράδια στη λαβή, αν και δεν έδειχνε να στηρίζεται σε αυτό, και το άλλο ήταν χωμέ- νο στην τσέπη του σακακιού με τον αντίχειρα έξω. Το πι- γούνι του ήταν ελαφρά υψωμένο. Ξεχείλιζε ανωτερότητα. Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκε στο δωμά- τιο η Ευδώρα Βέιν με την ορμή δυνατής ριπής ανέμου, κοίταξε το ρολόι και σωριάστηκε σε μια πολυθρόνα. Τα δίδυμα αδέλφια αντάλλαξαν ένα βλέμμα φρίκης και ενόχλησης μόλις συνειδητοποίησαν την ομοιότητα. « Πρέπει να είναι ο πατέρας της» ψιθύρισε η Μόντι. «Ξέρεις τι σημαίνει αυτό». Ο Άρθουρ πήρε μια βαθιά ανάσα. «Είναι… ο παππούς μας». Δε θυμούνταν καθόλου τους παππούδες τους. Από την πλευρά των Μπράιτστορμ, ο παππούς τους είχε πεθάνει αρκετά χρόνια πριν γεννηθούν και η γιαγιά τους είχε ακο- λουθήσει όταν ήταν πολύ μικροί· στις φωτογραφίες που είχαν δει όμως ο παππούς Μπράιτστορμ είχε τα ευγενικά μάτια του πατέρα τους κι η γιαγιά το μεταδοτικό χαμόγε- λό του. ΗΕυδώρα Βέιν, όπως είχαν μάθει λίγο καιρό πριν, ήταν αδελφή της μητέρας τους. «Είναι κουραστική η αναμονή» είπε ξεφυσώντας η Ευ- δώρα. «Επιτέλους, πάψε να καμπουριάζεις». Ηφωνή του πα- τέρα της ήταν κοφτή και ακριβής σαν την εμφάνισή του.