Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ 2: Σκοτεινοί ψίθυροι

9 λύψει τι δουλειά είχε αυτός ο άνθρωπος έξω τόσο αργά. ΗΜόντι τον ακολούθησε, πιο πολύ για να μην αφήσει τον Άρθουρ να κάνει τίποτα χειρότερο. Ο άντρας σταμάτησε και κοίταξε πίσω του. Η Μόντι τράβηξε απότομα τον Άρθουρ σε έναν ψηλό τοίχο. «Τι σκαρώνει;» ψιθύρισε. Συνέχισαν να παρακολουθούν καθώς η φιγούρα στα- μάτησε μπροστά σε ένα μεγαλόπρεπο σπίτι από άσπρη πέτρα, με αψιδωτά παράθυρα και κολόνες σε απόλυτη συμμετρία, κι ανέβηκε τα μαρμάρινα σκαλιά που γυάλιζαν σαν κόκαλα ασπριδερά μες στη νύχτα. Ο Άρθουρ προσπάθησε να δει καλύτερα μες στο σκο- τάδι και μουρμούρισε: «Ποιος μένει εκεί;». «Δεν είμαι ο Χρυσός Οδηγός της Λονδίνης με πόδια, Άρτι». «Απλώς σκεφτόμουν δυνατά. Θέλω να πω, στην οδό Μόνταγκιου είμαστε, άρα σίγουρα κάποιος σημαντικός θα είναι». Οι δυο τους κοκάλωσαν όταν ο άντρας, φωτισμένος από έναν φανοστάτη, γύρισε και έλεγξε ξανά πίσω του τον δρόμο. Έμειναν κολλημένοι στα τούβλα, με την καρ- διά τους να βροντοχτυπά. «Καθόλου καλή ιδέα» ψιθύρισε ο Άρθουρ. « Δική σου καθόλου καλή ιδέα. Εσύ με ξύπνησες». «Δε δυσκολεύτηκα δα και να σε πείσω· είχες ήδη βάλει παπούτσια πριν καν βρω τα δικά μου!» μουρμούρισε μέ- σα από τα δόντια του. Η φιγούρα που παρακολουθούσαν ήταν ο Σμέθγουικ,