Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ 2: Σκοτεινοί ψίθυροι

17 τις αγαπημένες συνήθειες του Άρθουρ από τότε που εγκα- ταστάθηκαν στην οδό Αρχαγγέλων 4. Πριν προλάβει όμως να σκαρφιστεί καμιά άλλη ανόητη δικαιολογία, η Μόντι τον τράβηξε στη σκάλα και είπε: «Συγγνώμη που γυρίσα- με αργά. Καλύτερα να πάμε για ύπνο». Ο Γουέλμπι κούνησε το κεφάλι και έσυρε τα πόδια προς τη σκάλα της κάμαράς του. «Θα ενημερώσετε λοιπόν τη Χάριετ το πρωί» φώναξε καθώς κατέβαινε. Μόλις ανέβηκαν στο δωμάτιό τους, η Μόντι είπε: «Δεν πρέπει να κάνεις τόσα αστεία, Άρτι. Μην ξεχνάς πως ξέ- ρει από πολεμικές τέχνες». Χαμογέλασαν ταυτόχρονα. Αλήθεια ήταν. Είχαν μείνει έκπληκτοι στους αμμόλοφους κοντά στην Ακρόπολη, όταν τους είχαν στήσει ενέδρα στην αποστολή τους στον Νότιο Πολικό. Ο Γουέλμπι είχε αποδείξει ότι ήξερε αρκετές κινήσεις πολεμικών τεχνών. «Μάλλον είχε εκπαιδευτεί σε όποιο ψηλομύτικο σχο- λείο της Άνω Πόλης πήγαινε» είπε ο Άρθουρ μισοκλείνο- ντας τα μάτια. «Μπορεί να είχε και δικό του δάσκαλο αυτοάμυνας» πρόσθεσε μιμούμενος τον καθωσπρέπει τρόπο του Γουέλμπι, και έκανε μερικές κοφτές κινήσεις με το χέρι. Του άρεσε ο Γουέλμπι, μερικές φορές όμως γινόταν επικριτικός μαζί τους. Τώρα που το σκεφτόταν μάλιστα ο Άρθουρ, περισσότερο μαζί του παρά με τηΜό- ντι. Του Γουέλμπι τού άρεσε η εφευρετικότητα και ηΜό- ντι είχε πάντα κάποιου είδους εργαλείο στο χέρι, ενώ ο Άρθουρ ήταν συχνά, όπως έλεγε ο Γουέλμπι, «χαμένος στον κόσμο του».