Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ 2: Σκοτεινοί ψίθυροι

16 Η Ευδώρα μαζεύτηκε, μα δεν προσπάθησε να πιάσει τη Μίφτερη. Σηκώθηκε και κοίταξε προς τον κήπο. «Κά- τι την έκανε να είναι ανήσυχη». Τα δίδυμα κράτησαν την ανάσα τους λες και θα κατά- φερναν έτσι να γίνουν αόρατα. Τότε όμως ο Θαδδαίος φώναξε ενθουσιασμένος την Ευδώρα δείχνοντας ένα από τα βιβλία, κι εκείνη πήγε υπάκουα κοντά του. Ο Άρθουρ και η Μόντι άδραξαν την ευκαιρία και χά- θηκαν μες στη νύχτα. Στο πλατύσκαλο της οδού Αρχαγγέλων 4, ο Γουέλμπι έβγα- λε το ρολόι από την τσέπη της ρόμπας του και κοίταξε αποδοκιμαστικά τον Άρθουρ και τηΜόντι υψώνοντας τα φρύδια. «Βγάζαμε τα σκουπίδια…» πήγε να πει ο Άρθουρ. Η Μόντι έσφιξε τα χείλη για να συγκρατήσει το γελά- κι για τη χαζή δικαιολογία του Άρθουρ. Ταφρύδια του Γουέλμπι υψώθηκαν άλλο ένα εκατοστό. «Τι ευγενικό από μέρους σας. Μήπως να το αναλαμβάνα- τε εσείς από εδώ και πέρα, μια που είστε τόσο πρόθυμοι;» «Στην πραγματικότητα, η Άσπιλη ήθελε να κάνει μια νυχτερινή βόλτα» έκανε άλλη μία προσπάθεια. ΗΆσπιλη ήταν το έλλογο γεράκι τους, ένα πλάσμα της Ανοιχτοσύνης με ξεχωριστή ευφυΐα που είχε την ικανότητα να καταλα- βαίνει τους ανθρώπους. Ο Γουέλμπι έκανε πως χασμουρήθηκε. «Η Άσπιλη εί- ναι στην τραπεζαρία με την Κουίνι. Άλλο;» Τα πειράγματα προς τον Γουέλμπι είχαν γίνει μία από