Οι φανταστικοί Μπράιτστορμ 2: Σκοτεινοί ψίθυροι

14 ζητήσεις σημειώνοντας ασταμάτητα στα ημερολόγιά του. Ήταν χρήσιμος αν ήθελες να μάθεις κάτι, αν δεν ήταν όμως αριστοκρατικής γενιάς θα τον είχα λιώσει σαν μύγα – στην πραγματικότητα νομίζω πως το είχα κάνει μερικές φορές». Τα μάτια του έγιναν απλανή σαν να ξαναζούσε κάτι από το παρελθόν, με ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη. «Μια που μιλάμε για μύγες…» Δυνατά βήματα ακούστηκαν πίσω από την πόρτα. Ο Σμέθγουικ μπήκε μέσα και έκλινε δουλικά το κεφάλι στους Βέιν. «Θαδδαίε. Ευδώρα». «Με την ησυχία σου ήρθες, βλέπω» είπε ξερά ηΕυδώρα. «Κάτι έχει αλλάξει με την Ευδώρα, μα δεν μπορώ να καταλάβω τι» είπε οΆρθουρμε φωνήπου μόλις ακούστηκε. ΟΣμέθγουικ άφησε στο τραπέζι τη στοίβα των βιβλίων που είχε πάρει από την οδό Μόνταγκιου. Χωρίς ούτε ένα ευχαριστώ, η Ευδώρα και ο Θαδδαίος άρχισαν να τα ξεφυλλίζουν ανυπόμονα. Ο Άρθουρ έσκυψε προς τη Μόντι και ψιθύρισε: «Από την κουβέντα τους θαρρώ πως μπορούμε να υποθέσουμε ότι το σπίτι που διέρρηξε ήταν του Ρίγκλσγουορθ. Μακά- ρι να μπορούσαμε να δούμε τι έχει μέσα σε αυτά τα βι- βλία». «Πρέπει να είναι κάτι καλό, γιατί το χαμόγελο στο πρό- σωπο της Ευδώρας γίνεται όλο και πιο πλατύ». Η Ευδώρα και ο Θαδδαίος συνέχισαν να γυρνούν με ενδιαφέρον τις σελίδες, να ανταλλάσσουν καχύποπτες ματιές και να υψώνουν τα φρύδια, ενώ ο Σμέθγουικ έστε- κε παράμερα σαν παιδί που δεν το έπαιζαν.