Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ

S T U A R T T U R T O N 16 βρίσκεται κοντά, αλλά είμαι τρομοκρατημένος από την πιθανή αντίδραση του δολοφόνου, αν το πλησιάσω. Ίσως γι’ αυτό είμαι ζωντανός, επειδή δεν πλησίασα περισσότερο. Θέλω στ’ αλή­ θεια να δοκιμάσω τα όρια του ελέους του; Μπορεί να μην είναι αυτό. Για αρκετή ώρα κοιτάζω τη βελόνα της πυξίδας που τρεμο­ παίζει. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία να είμαι βέβαιος πλέον, αλλά ξέρω ότι οι δολοφόνοι δεν δείχνουν έλεος. Ό,τι παιχνίδι κι αν παίζει, δεν μπορώ να εμπιστευτώ τη συμ­ βουλή του και δεν θα πρέπει να την ακολουθήσω, αλλά αν δεν το κάνω... Κοιτάζω ξανά το δάσος. Προς όλες τις κατευθύνσεις φαίνεται το ίδιο, δέντρα χωρίς τέλος κάτω από έναν ουρανό γεμάτο μίσος. Πόσο χαμένος πρέπει να είσαι για να αφήσεις τον διάβολο να σε οδηγήσει σπίτι; Όσο τώρα, αποφαίνομαι. Ακριβώς τόσο χαμένος. Αφήνοντας το δέντρο βάζω την πυξίδα ξαπλωτή πάνω στην παλάμη μου. Έλκεται από τον βορρά, οπότε κατευθύνομαι ανατολικά, ενάντια στον άνεμο και το κρύο, ενάντια στον ίδιο τον κόσμο. Κάθε ελπίδα με έχει εγκαταλείψει. Είμαι ένας άνθρωπος στο καθαρτήριο, που αγνοεί παντε­ λώς τις αμαρτίες που τον έφεραν ως εδώ.