Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ

O I Ε Π Τ Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι Τ Η Σ Ε Β Ε Λ Ι Ν Χ Α Ρ Ν Τ Κ Α Σ Τ Λ 15 Ο ήχος επαναλαμβάνεται, βήματα πάνω σε φύλλα και κλα­ διά έρχονται από πίσω μου, από διάφορες κατευθύνσεις. Παγώνει το αίμα μου, παραλύω. Δεν τολμάω να γυρίσω να κοιτάξω. Κλαδιά σπάνε όλο και πιο κοντά μου, ακούω κοφτές ανάσες λίγο πίσω μου. Τα πόδια μου με εγκαταλείπουν, το κλαδί πέ­ φτει από τα χέρια μου. Θέλω να προσευχηθώ, αλλά δεν θυμάμαι τα λόγια. Μια ζεστή ανάσα αγγίζει τον λαιμό μου. Μυρίζει αλκοόλ και τσιγάρα, την αποφορά ενός άπλυτου σώματος. «Ανατολικά» λέει μια βραχνή αντρική φωνή και κάποιος βάζει κάτι βαρύ στην τσέπη μου. Υποχωρεί, τα βήματά του σβήνουν, χάνονται μέσα στο δά­ σος ενώ εγώ πέφτω με το κεφάλι στο χώμα. Εισπνέω τη μυρω­ διά των βρεγμένων φύλλων και της μούχλας ενώ δάκρυα τρέ­ χουν στα μάγουλά μου. Νιώθω ανακούφιση. Είναι αξιοθρήνητο, η δειλία μου είναι οικτρή. Δεν μπόρεσα ούτε καν να κοιτάξω τον βασανιστή μου στα μάτια. Τι άνθρωπος είμαι ; Χρειάζονται μερικά λεπτά για να υποχωρήσει ο φόβος μου τόσο ώστε να κινηθώ και φτάνω σε ένα κοντινό δέντρο, όπου γέρνω ξανά για να ξαποστάσω. Το δώρο του δολοφόνου κου­ δουνίζει στην τσέπη μου και, τρέμοντας για το τι θα αντικρίσω, χώνω μέσα το χέρι μου και βγάζω μια ασημένια πυξίδα. «Ω!» αναφωνώ έκπληκτος. Το γυαλί της είναι ραγισμένο και το μέταλλο γρατζουνισμέ­ νο. Τα αρχικά ΣΜ είναι χαραγμένα στο εσωτερικό του καπα­ κιού. Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνουν, αλλά οι οδηγίες του δο­ λοφόνου είναι σαφείς. Πρέπει να χρησιμοποιήσω την πυξίδα για να κατευθυνθώ ανατολικά. Κοιτάζω το δάσος ένοχα. Το πτώμα της Άννας πρέπει να