Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ

S T U A R T T U R T O N 22 «Να ’μαστε, αυτή δεν είναι η κρεβατοκάμαρά σας;» λέει ο σύντροφός μου ανοίγοντας μια πόρτα κοντά στο τέρμα του διαδρόμου. Ψυχρός αέρας με χτυπάει στο πρόσωπο και με αναζωογονεί κάπως, αλλά εκείνος πηγαίνει μπροστά για να κλείσει το πα­ ράθυρο. Τον ακολουθώ και μπαίνω σε ένα ευχάριστο δωμάτιο, με ένα κρεβάτι με ουρανό στο μέσον. Ο αρχοντικός του χαρα­ κτήρας διατηρείται σχεδόν ακέραιος, παρόλο που ο ουρανός του έχει κρεμάσει, οι κουρτίνες του έχουν ξεφτίσει και τα κε­ ντητά πουλιά έχουν ξεκολλήσει και είναι έτοιμα να πετάξουν. Ένα παραβάν έχει τοποθετηθεί κατά μήκος της αριστερής πλευράς του δωματίου και μια σιδερένια μπανιέρα φαίνεται μέσα από τα διάκενα των φύλλων. Κατά τ’ άλλα, τα έπιπλα είναι λιγοστά – μόνο ένα κομοδίνο και μια μεγάλη ντουλάπα κοντά στο παράθυρο, και τα δύο φθαρμένα και ξεθωριασμένα. Το μοναδικό ίσως προσωπικό αντικείμενο που βλέπω είναι μια Βίβλος του Βασιλέα Ιακώβου πάνω στο κομοδίνο. Το εξώφυλ­ λό της είναι φαγωμένο και οι σελίδες τσακισμένες στην άκρη. Καθώς ο Σαμαρείτης μου προσπαθεί να κλείσει το παρά­ θυρο που έχει κολλήσει, πηγαίνω και στέκομαι δίπλα του. Προς στιγμήν η θέα διώχνει κάθε άλλη σκέψη από το μυαλό μου. Πυκνό δάσος μάς περιβάλλει, ο πράσινος θόλος του δεν διακόπτεται ούτε από χωριό ούτε από δρόμο. Χωρίς την πυξί­ δα, χωρίς την ευμένεια του δολοφόνου, δεν θα είχα βρει ποτέ αυτό το μέρος, και παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να απαλλαγώ από το αίσθημα ότι έχω πέσει σε παγίδα. Στο κάτω κάτω της γραφής γιατί να σκοτώσει την Άννα και να μου χαρίσει τη ζωή, αν δεν υπάρχει ένα μεγαλύτερο σχέδιο πίσω από αυτό; Τι θέλει από μένα αυτός ο σατανάς που δεν μπορούσε να το πά­ ρει στο δάσος; Κλείνοντας με δύναμη το παράθυρο ο σύντροφός μου μου