Οι επτά αγγελιοφόροι

9 Οι επτά αγγελιοφόροι Έχοντας φύγει για να εξερευνήσω το βασίλειο του πατέρα μου, μέρα με τη μέρα απομακρύνομαι από την πόλη και τα νέα που φτάνουν ως εμένα είναι όλο και πιο σπορα- δικά. Ήμουν λίγο πάνω απ’ τα τριάντα όταν ξεκίνησα το τα- ξίδι και έχουν περάσει πάνω από οκτώ χρόνια, για την ακρίβεια οκτώ χρόνια, έξι μήνες και δεκαπέντε μέρες αδιάκοπης πορείας. Πίστευα, κατά την αναχώρησή μου, ότι σε λίγες εβδομάδες θα έφτανα απρόσκοπτα στα σύνορα του βασιλείου, απεναντίας, όμως, συνέχισα να γνωρίζω διαρκώς καινούργια πρόσωπα και καινούργιους τόπους · και παντού ανθρώπους που μιλούσαν τη γλώσσα μου, που έλεγαν πως ήταν υπήκοοί μου. Σκέφτομαι καμιά φορά ότι η πυξίδα του γεωγράφου μου έχει τρελαθεί κι ότι, νομίζοντας πως οδεύουμε πάντα προς νότο, εμείς στην πραγματικότητα γυρίζουμε ίσως γύρω απ’ τους εαυτούς μας, χωρίς ποτέ να αυξάνουμε την απόσταση που μας χωρίζει απ’ την πρωτεύουσα· αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο έσχατο σύνορο. Αλλά πιο συχνά με ταλανίζει η αμφιβολία ότι αυτό το σύνορο δεν υπάρχει, ότι το βασίλειο εκτείνεται χωρίς κα-