Οι επτά αγγελιοφόροι

Ο Ι Ε Π Τ Α Α Γ Γ Ε Λ Ι Ο Φ Ο Ρ Ο Ι 15 του ταξιδιού· είναι μάλλον η ανυπομονησία να γνωρίσω τα άγνωστα εδάφη προς τα οποία κατευθύνομαι. Όλο και πιο συχνά παρατηρώ –και δεν το έχω εκμυστη- ρευτεί ακόμη σε κανέναν–, όλο και πιο συχνά παρατηρώ ότι μέρα τη μέρα, καθώς συνεχίζω προς τον άπιαστο προ- ορισμό μου, στον ουρανό φέγγει ένα παράξενο φως που όμοιό του δεν έχω ξαναδεί ποτέ, ούτε καν στα όνειρά μου· θαρρείς και τα φυτά, τα βουνά, τα ποτάμια που διασχίζου- με είναι φτιαγμένα από μια ουσία διαφορετική από τη δική μας, ενώ ο αέρας είναι γεμάτος προμηνύματα που δεν μπορώ να εκφράσω. Μια καινούργια ελπίδα θα με ωθήσει αύριο ακόμα πιο μπροστά, προς εκείνα τα ανεξερεύνητα βουνά που κρύβουν οι σκιές της νύχτας. Για άλλη μια φορά θα ξεστήσω τον καταυλισμό την ώρα που ο Κάιο θα εξαφανίζεται στον ορί- ζοντα προς την αντίθετη πλευρά, για να μεταφέρει στην πολύ μακρινή πόλη το περιττό μήνυμά μου.