Οι επιβάτες της αποβάθρας 5

Ο Ι Ε Π Ι Β Α Τ Ε Σ Τ Η Σ Α Π Ο Β Α Θ Ρ Α Σ 5 15 η Αϊόνα. Από την εμπειρία της, κάθε τέλος έκρυβε τις περισσότερες φορές μια νέα αρχή. Ωραίο αυτό, έπρεπε να το συγκρατήσει για να το χρησιμοποιήσει στη στήλη της. Έτσι, οι συρμοί ήταν πάντοτε –εφόσον έφτανες αρκετά νωρίς– σχετικά άδειοι. Αυτό σήμαινε πως η Αϊόνα κατά- φερνε συνήθως να πιάνει την αγαπημένη της θέση (έβδο- μη σειρά, δεξιά πλευρά, το κάθισμα που κοιτούσε μπροστά, με το τραπεζάκι) στο αγαπημένο της βαγόνι: το τρίτο. Η Αϊόνα προτιμούσε ανέκαθεν τους μονούς από τους ζυγούς αριθμούς. Δεν της άρεσαν τα υπερβολικά στρογγυλά ή βολικά πράγματα. Η Αϊόνα κάθισε, βάζοντας τη Λούλου στο διπλανό κά- θισμα, και άρχισε να τακτοποιεί τα πράγματά της μπροστά της. Το θερμός της με το πράσινο τσάι, μια πραγματική βόμβα αντιγηραντικών αντιοξειδωτικών · ένα πορσελάνινο φλιτζάνι με το πιατάκι του, γιατί το να πίνεις τσάι από πλαστικό ποτήρι ήταν σε κάθε περίπτωση αδιανόητο · την πρόσφατη αλληλογραφία της και το iPad της. Ήταν μόλις δέκα στάσεις μέχρι τον σταθμό Γουότερλου και η διαδρομή των τριάντα έξι λεπτών τής πρόσφερε την ιδανική ευκαιρία για να προετοιμαστεί για την υπόλοιπη μέρα. Ενώ το τρένο γέμιζε ολοένα και περισσότερο σε κάθε στάση, η Αϊόνα συνέχιζε να εργάζεται μακάρια κλεισμένη στη μικρή φούσκα της, εξαίσια ανώνυμη και απαρατήρητη. Άλλο ένα πρόσωπο ανάμεσα στα χιλιάδες πανομοιότυπα πρόσωπα των ανθρώπων που χρησιμοποιούσαν καθημερι- νά τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάνε στη δουλειά τους, χωρίς κανείς να της δίνει την παραμικρή σημασία.