Οι επιστήμονες (Οι μεγάλοι μικροί)

1905 Αναγορεύεται υφηγητής των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, στο οποίο θα διδάξει μέχρι και το 1908. Παντρεύεται την 24χρονη Ευφροσύνη, με την οποία θ’ αποκτήσουν δύο παιδιά. 1909-1920 Διδάσκει μαθηματικά σε διάφορα γερμανικά ακαδημαϊκά ιδρύματα. Η φήμη του ως μαθηματικού τον φέρνει σε φιλική και επαγγελματική επαφή με άλλους μεγάλους ομολόγους της εποχής του, ανάμεσά τους και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, με τον οποίο διατηρεί μια επιστημονική σχέση στηριγμένη στην αλληλοεκτίμηση και τον σεβασμό. 1911 Μετά από πρόσκληση του Ελευθέριου Βενιζέλου συμμετέχει στην επιτροπή επιλογής καθηγητών για το Πανεπιστήμιο Αθηνών. 1913-1918 Καθηγητής της Α΄ έδρας της Μαθηματικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν. 1920 Με πρόσκληση του Βενιζέλου, αναλαμβάνει να οργανώσει το Ιωνικό Πανεπιστήμιο στη Σμύρνη. Μένει μέχρι και τον Αύγουστο του ’22, καταφέρνοντας να διασώσει τη βιβλιοθήκη και πολλά από τα εργαστηριακά όργανα, μεταφέροντάς τα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 1930 Με πρόσκληση του Ελευθέριου Βενιζέλου, αναλαμβάνει καθήκοντα κυβερνητικού επιτρόπου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, για να βοηθήσει στην αναδιοργάνωση του πρώτου και στην οργάνωση του (νεοσύστατου) δεύτερου. 1928 Με πρόσκληση από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και την Αμερικανική Μαθηματική Εταιρεία, επισκέπτεται τις ΗΠΑ και δίνει διαλέξεις σε διάφορα αμερικανικά πανεπιστήμια. 1926 Γίνεται μέλος στη νεοϊδρυθείσα Ακαδημία Αθηνών στην τάξη των Θετικών Επιστημών. 1924 Απογοητευμένος από την κατάσταση των ελληνικών πανεπιστημίων, εγκαταλείπει την Ελλάδα. Αναλαμβάνει καθηγητική θέση στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. 1922 Διορίζεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1923 καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. 1932 Επιστρέφει στο Μόναχο και παραμένει εκεί και μέσα στα δύσκολα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και δεν στέκεται επικριτικά απέναντι στο ναζιστικό καθεστώς, δεν υπογράφει ποτέ κάποια διακήρυξη υπέρ των Ναζί. 1950 Πεθαίνει κι ενταφιάζεται στο Κοιμητήριο Waldfriedhof του Μονάχου. Οι μαθηματικές του αποδείξεις χαρακτηρίζονται από «κομψότητα και απλότητα», αλλά και από αυστηρότητα που δίνει απόλυτη ασφάλεια στα συμπεράσματα που προκύπτουν. Με τη συμβολή του στον Λογισμό των Μεταβολών βοήθησε στην ανάπτυξη της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Η συμβολή του στη Θεωρητική Φυσική ήταν ουσιαστική για τη μαθηματική θεμελίωση τομέων όπως η θερμοδυναμική, η γεωμετρική οπτική, η μηχανική και η σχετικότητα. Υπήρξε μέλος των Ακαδημιών Βερολίνου (1919), Γκέτινγκεν (1920), Μονάχου (1925), Κολωνίας (1926), Αθηνών (1927) και Ρώμης (1929). Το 1973 , η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία διοργάνωσε διεθνές συμπόσιο για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Καραθεοδωρή, ενώ το 2000, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης διοργάνωσε παγκόσμιο συνέδριο μαθηματικών για τα 50 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου επιστήμονα.