Οι δράκοι του Δαρβίνου
Ο κύριος Δαρβίνος ανασήκωσε απότομα τα φρύδια του και χαμογέλασε. «Ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Άρα- γε το σχήμα του καβουκιού επιβάλλει αυτή τη συμπερι- φορά ή το αντίστροφο;» Δε γνώριζα την απάντηση, όμως ένιωσα τα μάγουλά μου να ζεσταίνονται λόγω της επιδοκιμασίας του. Όταν άρχισε το ταξίδι μας πριν από τέσσερα χρόνια, ήμουν ο βιολιστής του καραβιού και ένας απλός καμαρότος, όμως τα τελευταία δυόμισι χρόνια βοηθούσα τον κύριο Δαρβί- νο, εκμεταλλευόμενος τα γράμματα που ήξερα, όπως θα το ήθελε ο μπαμπάς μου. Ήθελα να πιστεύω πως κάτι είχα μάθει και από τον τρόπο σκέψης του. «Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να καβαλήσεις ένα τέτοιο καβούκι» είπα ράθυμα κι αμέσως μετά δαγκώθηκα. Ο κύριος Δαρβίνος δε θα ήθελε ν’ ακούσει κάτι τέτοιο από τον βοηθό του! «Ετοιμάσου να το διαπιστώσεις» είπε και προς μεγάλη μου έκπληξη καβάλησε μία από τις γιγάντιες χελώνες και βολεύτηκε στην κορυφή του καβουκιού. «Τι περιμένεις;» Το πανάρχαιο ζώο τέντωσε τον μακρύ, σκληρό λαιμό του και του ξέφυγε ένας συριχτός ήχος εξαιτίας του ανα- πάντεχου βάρους, πριν κάνει ένα δυσκίνητο βήμα. Ο κύ- ριος Δαρβίνος μόλις που κατάφερε να κρατηθεί. Το γέλιο του ήχησε καμπανιστό, πολύ πιο καθαρό και δυνατό από τη φωνή του, και χαστούκισε εύθυμα τον μηρό του. Έτσι μπράβο. Ο κύριός μου μπορεί να ήταν πολύ έξυ- πνος και εξαιρετικά σοβαρός, δεν έπαυε όμως να είναι νέος, και λάτρευα εκείνες τις σπάνιες στιγμές που είχε 14
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=