Οι δράκοι του Δαρβίνου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ο ι αστραπές χώριζαν στα δύο τα σκούρα σύννεφα πάνω από τα κεφάλια μας και οι βροντές έκαναν τα κόκαλά μου να τρίζουν. Με τον πρώτο κλυδωνισμό της λέμβου, το πρόσωπο του κυρίου Δαρβίνου απέκτησε το χρώμα του χυλού που σέρβιραν στο καράβι, όπως συνέ- βαινε πάντοτε με κάθε φουσκοθαλασσιά. Καθώς όμως πλέαμε σκαμπανεβάζοντας προς το Μπιγκλ, το παγερό πρόσωπο του Ρόμπιν ήταν εκείνο που με τρόμαζε. Μαζί με τον Τάνερ τραβούσαν κουπί με όλη τους τη δύναμη, όμως τα κύματα θέριευαν, ο άνεμος χτυπούσε πιο δυνατά κι απ’ το μαστίγιο του κελευστή, και ήταν δύσκολο να καταλάβεις αν πλησιάζαμε το καράβι. Άδειαζα το νερό της βροχής από τον πάτο της λέμβου, όμως δεν προλάβαινα να το πετάξω και γέμιζε ξανά. 19