Οι απαγωγείς στέλνουν χαιρετίσματα (Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ)

20 – Πριν από τέσσε­ ρις βδομάδες, πάνω κάτω. – Και θυμάσαι τίποτα ιδιαίτερο; – Τίποτα ιδιαίτερο; επανέλαβε ζαρώ­ νοντας το μέτωπό της. Όχι, όχι, δε νομί­ ζω, απάντησε τελικά. Στο μεταξύ η βροχή είχε σταματήσει. Είχε βγει ο ήλιος. Το πλακόστρωτο της πλατείας μπροστά στην εκκλησία, που ήταν γεμάτο νερά, άρχισε να στεγνώνει. – Κάτι θα σκεφτώ, είπα. Αύριο στις τέσσερις θα ξανασυναντηθούμε εδώ. Σύμ­ φωνοι; – Σύμφωνοι, Κλουζ.