Οι άνθρωποι στα δέντρα

H A N Y A Y A N A G I H A R A 40 αυτό λίγους μήνες μετά το ξεκίνημά του ωστόσο, και γινόταν πολύ αμυντικός όταν τον ρωτούσες σχετικά, οπότε δεν μπορώ παρά να υποθέσω ότι βρήκε τους συγγενείς από τη μεριά της μητέρας μας χωρίς μεγάλη δυσκολία, συνειδητοποίησε ότι ήταν μπουρτζόβλαχοι, και εγκατέλειψε την όλη υπόθεση αηδιασμένος (ακόμη ήταν αρκετά εκδηλωμένος ελιτιστής για να κάνει ακριβώς αυτό). 6 Πάντοτε μετρούσε γι’ αυτόν με έναν τρόπο που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω. Από την άλλη όμως, ο Όουεν είναι ποιητής, και πιστεύω ότι το θεωρούσε σημαντικό να έχει αυτές τις λεπτο­ μέρειες διαθέσιμες για μελλοντική χρήση, όσο μέτριες ή τελικά απογοητευτικές κι αν ήταν. . * Όπως και να ’χει. Ήταν Ιούλιος του 1933. Διστάζω να πω «Ήταν μια μέρα όπως όλες οι άλλες» διότι ακούγεται πολύ μελοδραματι­ κό και δυσοίωνο, όπως και τελείως απίστευτο. Κι ωστόσο είναι κι αλήθεια. Οπότε: Ήταν μια μέρα όπως όλες οι άλλες. Ο πατέρας μου είχε φύγει με τον φίλο του τον Λέστερ Ντρου, έναν μικροα­ γρότη, κάνοντας ό,τι έκαναν μαζί δύο μικροαγρότες. Ο Όουεν κι εγώ σ’ έναν κουβά μαζεύαμε βδέλλες που σχεδιάζαμε να βάλουμε σε μία πίτα για την Άιντα, που μας μαγείρευε πού και πού, μια πικρόχολη γυναίκα την οποία μισούσαμε κι οι δυο. Η μητέρα μου καθόταν με τα πόδια της να κρέμονται στο ρέμα. Επί εβδομάδες μετά, θα ζητούσαν από τον Όουεν κι εμένα να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε – είχε κάτι διαφορετικό πάνω της εκείνο το απόγευμα; Φαινόταν αποχαυνωμένη, ή άρρωστη, ή ιδιαίτερα κουρασμένη;Μας είχε πει ότι ένιωθε ζαλάδα ή αδυναμία; Η απάντηση όμως ήταν πάντα όχι. Πράγματι, αν αυτά που μπορώ να σου πω για τις πράξεις της μητέρας μου ή τη διάθεσή της εκεί­ 6 Ο Όουεν Περίνα έχει γράψει ένα πολύ ωραίο ποίημα για τη μητέρα του και τον θάνατό της · είναι το πρώτο ποίημα της τρίτης συλλογής του, Σκόρος και μέλι (1986).