Οι άνθρωποι στα δέντρα

33 . ΜΕΡΟΣ Ι: ΤΟ ΡΕΜΑ . . I. . Γεννήθηκα το 1924 κοντά στο Λίντον της Ιντιάνα, μια μικρή, συνη­ θισμένη επαρχιακή κωμόπολη του είδους που είχε αρχίσει, γύρωστα είκοσι χρόνια πριν από τη γέννησή μου, να αναπαράγεται, αθόρυβα αλλά επίμονα, ανά τα μεσοδυτικά. Εννοώ με αυτό ότι η κωμόπολη, όπως τη θυμάμαι, ήταν αξιοσημείωτη μονάχα για την ίδια της την έλλειψη χαρακτηριστικών λεπτομερειών. Είχε σιλό και κόκκινους αχυρώνες (οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν αγρότες), και παντοπωλεία, και εκκλησίες, και ιερείς και γιατρούς και δάσκαλους, και άντρες και γυναίκες και παιδιά: το σκιαγράφημα μιας αμερικάνικης κοινωνίας, ένα σκιαγράφημα όμως χωρίς διανθίσεις, χωρίς διακόσμηση, χωρίς πρόσθετα. Είχε μερικούς μέθυσους, και τον ντόπιο τρελό, και σκύ­ λους και γάτες, και ένα πανηγύρι που διοργανωνόταν μαζί με το Λόκαστ, μια ενσωματωμένηστην αυτοδιοίκησηκωμόπολη λίγαμίλια δυτικά η οποία δεν υπάρχει πια. Οι δημότες –ήμασταν χίλιοι οκτα­ κόσιοι– γεννιούνταν, και πήγαιναν σχολείο, και έκαναν καθημερινές μικροδουλειές, και γίνονταν αγρότες, και παντρεύονταν συντοπίτες και ξεκινούσαν δικές τους οικογένειες. Όταν έβλεπες κάποιον στον δρόμο, του έγνεφες ή, αν ήσουν άντρας, κατέβαζες λιγάκι το γείσο του καπέλου σου. Οι εποχές άλλαζαν, ο καπνός και το καλαμπόκι μεγάλωναν και θερίζονταν. Αυτό ήταν το Λίντον. Ήμασταν τέσσερις στην οικογένεια: ο πατέρας μου, η μητέρα μου, και ο Όουεν κι εγώ 5 . Ζούσαμε σε τετρακόσια στρέμματα γης, 5 Ο Όουεν στον οποίο αναφέρεται ο Νόρτον είναι ο Όουεν Κ. Περίνα, ο δίδυμος αδελφός του Νόρτον και μια από τις λίγες σημαντικές ενήλικες σχέ­ σεις στη ζωή του. Σε αντίθεση με τον Νόρτον, ο Όουεν ανέκαθεν ενδιαφερό