Οι άνθρωποι στα δέντρα

H A N Y A Y A N A G I H A R A 24 σύνη του Νόρτον και για την υπόληψή σου και για τη μοίρα σου να αποφασίζουν δώδεκα άχρηστοι (ένας ένορκος, θυμάμαι, ήταν υπάλληλος στα διόδια, ένας άλλος έπλενε σκύλους), των οποίων η απόφαση καθιστά πρακτικά κάθε πρότερό σου επίτευγμα ασή­ μαντο, αν όχι και παντελώς ανούσιο; Από αυτή την άποψη, άρα, είναι τόσο ανεξήγητο που ο Νόρτον έχει κατάθλιψη, βαριέται και δεν ενδιαφέρεται για τίποτα; Θα ήθελα επίσης να πω δυο λόγια για τη δημοσιογραφική κάλυψη της δίκης του Νόρτον, διότι φαίνεται ανόητο να αγνοήσω τόσο το πνεύμα, όσο και το εύρος της. Θα πω πρώτα ότι δεδομέ­ νης της φύσης των εγκλημάτων για τα οποία κατηγορήθηκε ο Νόρτον, δεν με εξέπληξε στο ελάχιστο ότι τα μέσα έχουν ξοδέψει σελίδες επί σελίδων για ρεπορτάζ τα οποία ξομπλιάζουν, περίτε­ χνα και με σοκαριστική αδιαφορία για την αλήθεια, τα λιγοστά στοιχεία της προσωπικής ζωής του Νόρτον που ήταν γνωστά στο κοινό. (Ομολογουμένως, τα ρεπορτάζ, μάλλον κακεντρεχώς, παρέθεταν ορισμένα από τα επιτεύγματά του, μόνο όμως για να τονίσουν περισσότερο την υποτιθέμενη μοχθηρία του.) Θυμάμαι ότι τις μέρες εκείνες που αγρυπνούσα με τον Νόρ­ τον στο σπίτι του ενώ περίμενε τη δίκη του (έξω, μια ομάδα δημοσιογράφων της τηλεόρασης περνούσαν τις δικές τους μέρες συναθροισμένοι στο πεζοδρόμιο στην άκρη του γκαζόν του Νόρ­ τον, τρώγοντας και συζητώντας στον βουερό, γεμάτο έντομα καλοκαιρινό αέρα λες και βρίσκονταν σε πικνίκ), από τα πολλά (ανικανοποίητα, φυσικά) αιτήματα που λαβαίναμε για συνεντεύ­ ξεις μονάχα ένα –από το Playboy , δυστυχώς– προσκαλούσε τον Νόρτον να γράψει την υπεράσπισή του αντί να στείλει κάποιον νεαρό γραφιά που του έτρεχαν τα σάλια να ερμηνεύσει τη ζωή και τα υποτιθέμενα αδικήματά του για το αναγνωστικό κοινό. (Αρχικά είχα θεωρήσει την πρόταση καλή ιδέα, παρά το έντυπο, ο Νόρτον όμως ανησυχούσε πως ό,τι και να έγραφε θα το παρα­ ποιούσαν και θα το χρησιμοποιούσαν εναντίον του ως ομολογία. Είχε δίκιο, φυσικά, κι εκεί τελείωσε το ζήτημα.) Ήξερα όμως