Οι Αμερικανοί πρόεδροι

Η ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ 27 κύρος και την επιρροή του κατόχου της. Εκείνοι που προτιμούν εκτελεστική εξουσία με πιο περιορισμένη διάρκεια εκτιμούν ότι η μακρά θητεία απειλεί τις ελευθερίες. Μεταξύ των προτά- σεων για θητεία ενός έτους –συχνή πρακτική στις Πολιτείες– και ισόβιας θητείας, οι αντιπρόσωποι αποφάσισαν υπέρ της τετραετούς διάρκειας (άρθρο 2 , παράγραφος 1 , εδάφιο 1 ), μια λύση που ικανοποιούσε τους οπαδούς της ισχυρής εκτελεστι- κής εξουσίας. Τα δύο στρατόπεδα διαφώνησαν και στο ζήτημα του τρόπου ανάδειξης του προέδρου. Το διακύβευμα ήταν μείζονος σημα- σίας: για να ληφθεί απόφαση χρειαζόταν πλειοψηφία 30 μελών της συνόδου της Φιλαδέλφειας. Ένα μέρος των αντιπροσώπων είναι υπέρ της άμεσης εκλογής από τους πολίτες – κατά τη γνώμη τους, είναι ο καλύτερος τρόπος έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας. Από έναν πληθυσμό 4 εκατομμυρίων κατοίκων θα καλούνταν να ψηφίσουν 500 . 000 άτομα: λευκοί άνδρες που διέθεταν κάποια περιουσία. Οι αραιοκατοικημένες Πολιτείες, καθώς και οι Πολιτείες του Νότου που αριθμούσαν πολλούς σκλάβους, άρα είχαν περιορισμένο εκλογικό σώμα σε σχέση με τον πληθυσμό τους, αντιτίθενται στην πρόταση από φόβο ότι δεν θα είχαν ρόλο στις αποφάσεις. Μερικοί αντιπρόσωποι φοβούνται επίσης ότι οι ψηφοφόροι θα υποστήριζαν τοπικούς υποψηφίους εις βάρος του εθνικού συμφέροντος. Κυρίως, πολλοί αμφιβάλλουν για την ικανότητα ενός λαού με ελάχιστη μόρφωση να κάνει σωστές επιλογές. Συνεπώς, ορισμένοι «ιδρυτές» προτιμούν να εκλέγεται ο πρόεδρος από το Κογκρέ- σο, μολονότι αυτό υπονόμευε τη διάκριση των εξουσιών και ενείχε τον κίνδυνο της πατρονίας. Μια τρίτη επιλογή μπήκε επίσης σε ψηφοφορία: η εκλογή από τα νομοθετικά σώματα