Οι Αμερικανοί πρόεδροι

OI AMEΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ 24 γάνωση των εξουσιών που τους καθιστά άξιους να χαρακτηρι- στούν ιδρυτές και θεμελιωτές του αμερικανικού κράτους. Τα Άρθρα της Συνομοσπονδίας εγκαταλείπονται προς όφελος ενός Συντάγματος το οποίο δημιουργεί εθνική κυβέρνηση και η συ- νομοσπονδία δίνει τη θέση της σε ομοσπονδία: το κεντρικό κράτος αποκτά ενισχυμένες εξουσίες, αλλά και οι δεκατρείς ομό- σπονδες Πολιτείες διατηρούν σημαντικά προνόμια. Το καθεστώς που διαμορφώνεται είναι καινοτόμο. Για πρώτη φορά, ένα κρά- τος εφαρμόζει τις αρχές που προήλθαν από τη φιλοσοφία του Διαφωτισμού. Ο λαός είναι κυρίαρχος και η Δημοκρατία οργα- νώνεται σε ομοσπονδιακό επίπεδο γύρω από τρεις ξεχωριστές εξουσίες: τη νομοθετική, την οποία αντιπροσωπεύει το Κογκρέ- σο, την εκτελεστική και τη δικαστική. Το κείμενο του Συντάγματος είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού ανάμεσα στις περιφερειακές (ή τοπικές) απόψεις των αντιπρο- σώπων του Νότου –οι οποίες υπερασπίζονταν ένα σύστημα οργανωμένο γύρω από την εργασία των σκλάβων– και σ’ εκεί- νες του Βορρά που υποστήριζαν περισσότερο την ελεύθερη εργασία, αλλά και ανάμεσα στις διαφορετικές οπτικές του ομο- σπονδιακού κράτους και της εθνικής εκτελεστικής εξουσίας. Το τελευταίο αυτό σημείο προκάλεσε τις πιο πικρές αντιπαρα- θέσεις. Οι υποστηρικτές μιας ισχυρής εκτελεστικής εξουσίας πιστεύουν –όπως ο επικεφαλής τους Αλεξάντερ Χάμιλτον– ότι «η δύναμη της εκτελεστικής εξουσίας είναι βασική προϋπόθε- ση μιας καλής διακυβέρνησης» ( The Federalist Papers , Νο 10 ): * * The Federalist (αργότερα ονομάστηκε The Federalist Papers ) ήταν μια συλλογή 85 άρθρων που είχαν γράψει ο Αλεξάντερ Χάμιλτον, ο Τζέιμς Μάντισον και ο Τζον Τζέι με το ψευδώνυμο Publius. Εκδό- θηκαν σε δύο τόμους το 1788.