Οι αλήθειες των άλλων

ΟΙ ΑΛHΘΕΙΕΣ ΤΩΝ AΛΛΩΝ 15 «Τζόακιμ, θα ήθελα να σου ζητήσω μία χάρη». «Ό,τι θέλετε, κύριε καθηγητά». «Φεύγοντας από την Ελλάδα άφησα σε ένα συνεργείο στην Αθήνα μία Νόρτον του ’39 να μου τη φροντίζουν. Είναι κομ­ μάτι της ζωής μου και της ιστορίας της Βρετανίας. Πέρσι, όταν κατέβηκα στην Αθήνα, η μοτοσικλέτα έλαμπε, αλλά τα λάστι­ χά της ήταν απαράδεκτα φθαρμένα και το κοντέρ μού φάνη­ κε διορθωμένο. Καταλαβαίνεις... Θα μπορούσες να την πάρεις και να μου τη φυλάξεις μέχρι να έρθω πάλι στην Αθήνα; Εν ανάγκη να την παραδώσεις στην πρεσβεία. Έχω φτιάξει εδώ ένα γράμμα για το συνεργείο και ένα για την πρεσβεία, κι αποφασίζεις πώς να τα χειρισθείς κατά την κρίση σου». Άπλωσε το χέρι του κι έσπρωξε δυο κλειστούς φακέλους κάτω από τη μύτη του Ιωακείμ. «Μα φυσικά, αν θέλετε και να σας την πουλήσω για να πάρετε μια καινούργια». «Όχι, προς Θεού! Μα δεν καταλαβαίνεις τι σημασία έχει αυτή για μένα;» Ο Ιωακείμ χαμογέλασε κάπως αμήχανα, δεν πολυκατα­ λάβαινε πόση αξία έκρυβε μια μηχανή του ’39, αλλά συμφώ­ νησε ασμένως, δεν μπορούσε να αρνηθεί μια τέτοια χάρη, κι ας ήταν αγγαρεία. «Θα ’θελα να σου ζητήσω και κάτι ακόμα. Να μου αφήσεις το αντίτυπο του χειρόγραφού σου για μερικές ακόμα μέρες, ώστε να το φωτογραφήσω για το αρχείο μου». «Κρατήστε το, έχω το πρωτότυπο χειρόγραφο». Ο φλεγματικός καθηγητής έδειξε να τρομοκρατείται πε