Οι αλήθειες των άλλων

28 ΝΊΚΟΣ ΘΈΜΕΛΗΣ ρωμένο τον έφεραν στο σπίτι, προτού πήξει το αίμα ξεψύ­ χησε στην αγκαλιά τους. Άφησε τη γυναίκα του ετοιμόγεννη στον τελευταίο μήνα να κλαίει, να οδύρεται και να χτυπιέται. Γέννησε πρόωρα ένα αρσενικό και κολυμπώντας μες στο αίμα πήγε να ψάξει για τον αδικοχαμένο. Παππούς και γιαγιά, γιατροί και άγιοι, κράτησαν στη ζωή τον εγγονό. Παρά το βαρύ τους πένθος τον βάφτισαν πριν της ώρας του, από τον φόβο της Ερατώς μήπως και τους έβρισκε κι άλλο κακό και έφευγε ξαφνικά αβάφτιστο να πάει να βρει τους δικούς του. Το λάδωσε ο Ιωακείμ και του ’δωσε το όνομα του παππού του. 0 μικρός Μανόλης έζησε και είπαν όλοι «θέλημα Θεού». Κανείς όμως δεν φανταζόταν ότι κάποτε από Μανόλης θα γινότανε Μεχμέτ. Στο σπιτικό του κυρ Μανόλη άρχισε η ζωή να κλώθεται και να υφαίνεται γύρω από τον εγγονό του. Έπεσαν όλοι να τον αναθρέψουν σύμφωνα με όσα πίστευαν για το καλύτερό του. Καθένας τους όμως ακουμπούσε πάνω του σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες, τις προσωπικές προσδοκίες, τα ανεκπλή­ ρωτα όνειρά του. Η γιαγιά έβλεπε στον νιόφερτο τον Γιάννη της μωρό, παιδί, αντράκι να ξαναμεγαλώνει γύρω από τη βράκα της, αφήνοντας αραιά και πού έναν βαθύ αναστεναγ­ μό κι ένα «αχ, Γιάννη μου, που είσαι» να της ξεφεύγει. Η ανύπαντρη κόρη της έβρισκε αναπάντεχα το αντίδοτο στο δηλητήριο που τη φαρμάκωνε απ’ τη μητρότητα που δεν είχε γνωρίσει. Ο νονός του οραματιζόταν τον λόγιο επανα