ι αγωνιστές του 1821 (Οι μεγάλοι... μικροί)

είχε τολμήσει ως τότε να τον χτυπήσει εκείνον. Γιατί εκείνος ήταν γιος του κοτζαμπάση. Τ’ άλλα παιδιά το ήξεραν και φυλάγονταν. Ο Γιάννος όμως όχι. Πού να το ’ξερε; Βλέπεις, πριν να τους πάρουν οι μπαρμπάδες τους στην Αλωνίσταινα, ο Γιάννος ήταν σκλαβάκι. Ναι, μά- λιστα, σκλαβάκι είχε καταλήξει όταν χάθηκε μετά το κακό που έγινε στον πύργο του Παναγιώταρου στην Κα- στάνιτσα. Σ’ εκείνο τον πύργο έμενε για χρόνια η οικογένειά τους, εκεί είχαν βρει καταφύγιο. ΟΠαναγιώταρος ήταν φίλος και συμπολεμιστής του πατέρα τους. Αλλά εκείνο τοΠά- σχα, πριν τρία χρόνια περίπου, οι Τούρκοι είχαν βάλει στο μάτι να χαλάσουν και τον Παναγιώταρο και τον πα- τέρα. Τον είχε άχτι ο Μπέης, γιατί δεν καταδέχτηκε να δηλώσει υποταγή όπως οι άλλοι κλεφτοκαπετάνιοι. Γιόρταζαν, λοιπόν, όλοι μαζί το Πάσχα στον πύργο, όταν έξαφνα έφτασε το μαντάτο πως έρχονται οι Τούρ- κοι. Πολέμησαν, αντιστάθηκαν τα παλικάρια του πατέ- ρα μέσα από τον πύργο. Τους άκουγαν να πολεμάνε και τα μικρά κλαψούριζαν, μα ο Θοδωρής το μόνο που σκε- φτόταν ήταν πως ο πατέρας τους θα νικούσε, όπως έκα- νε τόσα χρόνια. Και φανταζόταν πως θα μεγάλωνε και θα γινόταν κι εκείνος γενναίος κλεφτοκαπετάνιος, κι ο πατέρας θα τον καμάρωνε. Κατάφεραν κι έσωσαν τον πύργο. Όμως ο πατέρας έκρινε πως έπρεπε να βγουν να πολεμήσουν έξω. Ήταν