ι αγωνιστές του 1821 (Οι μεγάλοι... μικροί)

τάξει αυτόν που τον χαστούκισε. Κι είναι τόσο το ξάφνιασμα και ο θυμός στο βλέμμα του, που ο Τούρκος για μια στιγμή τα χάνει. Για μια στιγμή μονάχα. Κι έπειτα του δείχνει βρίζοντας και φωνά- ζοντας το λερωμένο με λάσπες πουκάμισό του. Ο γάιδαρος του Θοδωρή είναι ο υπαίτιος. Πάτησε μέσα σε μια λακκούβα γεμάτη λάσπες, κι οι λάσπες πετάχτηκαν και λέρωσαν τη φορεσιά του Τούρκου που στε- κόταν παραδίπλα. Κι εκείνος, που προφανώς αφορμή γύρευε, χα- στούκισε τον νεαρό ιδιοκτήτη του γαϊδάρου. Θυμωμένος ο Θοδωρής, κάνει μια να δώσει την πιο δυνατή κλο- τσιά που μπορεί. Δεν την αντέχει αυτή την αδικία. «Να προσέχεις, γιε μου, γιατί…» ακούει τότε μέσα του τη φωνή της μάνας του. Το πόδι του εκεί μετέω­ ρο, έτοιμο να κλοτσήσει… Μέσα του το ξέρει: δεν μπορεί να κλο-