ΟΙ ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΠΛΟΥ 19 της αδερφή σίγουρα θα την παρότρυνε να «επεξεργαστεί» τα συναισθήματά της για τη σημερινή μέρα, καθώς και ένα κατά τα φαινόμενα τυπικό μέιλ από τη μητέρα της, το οποίο αγνόησε. Της έλειπε το μετρό της Νέας Υόρκης, με τη βρομιά του, την αξιόπιστη αναξιοπιστία του και την έλλειψη σήματος κινητής τηλεφωνίας· το παρισινό μετρό ήταν σχεδόν επιθετικά καθαρό, συνεπές και απολύτως φιλικό προς την κινητή τηλεφωνία, μιας και υπήρχε σήμα ακόμη και στις σήραγγες. Εδώ δεν είχες πού να κρυφτείς. Χωρίς ν’ ακούσει το μήνυμα της Έιβερι, η Λάκι ξανάχωσε το τηλέφωνό της στην τσέπη της. Δεν είχε δει κανένα μέλος της οικογένειάς της εδώ και έναν χρόνο, από την κηδεία της Νίκι και μετά. Εκείνο το βράδυ ένας δυνατός καυτός άνεμος σάρωσε την πόλη· αναποδογύρισε τραπέζια εστιατορίων κι έσπρωξε κάδους απορριμμάτων κατά μήκος των λεωφόρων, έκοψε καλώδια του ηλεκτρικού και τσάκισε κλαδιά δέντρων στο Σέντραλ Παρκ. Και σκόρπισε τη Λάκι και τις αδερφές της στις τέσσερις γωνιές του κόσμου, απ’ όπου, καταπώς φαινόταν, καμιά τους δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να επιστρέψει. Τώρα η Λάκι είχε αργήσει δεκαπέντε λεπτά. Πάνω στη βιασύνη της να φύγει είχε ξεχάσει τα ακουστικά της, μια παράβλεψη που ήταν σίγουρο ότι θα της χαλούσε όλη τη μέρα. Συνήθως, όταν περπατούσε, η Λάκι δεν μπορούσε να διανύσει πάνω από ένα τετράγωνο χωρίς να τα χώσει στ’ αυτιά της, υψώνοντας ένα μουσικό φράγμα ανάμεσα στην ίδια και στον κόσμο. Σήμερα όμως είχε φύγει από το διαμέρισμά της σε χρόνο ρεκόρ, κάτι στο οποίο είχε συμ-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=