Οικογένεια φαντασμάΤωΝ 1: Ποτέ μην το βάζεις κάτω

7 Κ εφαλαιο 1 Τη Δευτέρα εκείνη, η αναποδιά ήρθε να με συναντήσει με τη μορφή ενός μικρού κανίς. Εγώ, βέβαια, άργησα να το συνειδητοποιήσω. Παρόλο που ήταν Δευτέρα πρωί, και κάθε Δευτέρα πρωί μού συνέβαινε κάτι κακό. Ήταν νομοτελειακό, σαν να λέμε. Την περασμένη βδομάδα ο Ντέιμον πήρε την μπα- σκετική φανέλα μου και την έκανε κόμπο – τόσο σφι- χτό, που μου πήρε είκοσι λεπτά για να μετατρέψω το υφασμάτινο αυτό λουκάνικο πάλι σε ρούχο. Όπως ήταν φυσικό, άργησα να φτάσω στην προπόνηση, και, όπως ήταν ακόμα πιο φυσικό, εισέπραξα ένα γερό κήρυγμα από τον κύριο Χάγκεμπουμ, που μας έκανε και γυμνα- στική και πληροφορική. Μια βδομάδα νωρίτερα, Δευτέρα πάλι, ο Ντέιμον έριξε το αναψυκτικό του πάνω στο πληκτρολόγιό μου – επίτηδες βέβαια. Δυστυχώς όμως, αυτό δεν ήταν και τόσο ξεκάθαρο για τον κύριο φον Χάγκεμπουμ, και έτσι βρέθηκα να καθαρίζω επί μία ώρα με βρεγμένες μπατονέτες ένα ένα τα πλήκτρα. Και όλα αυτά μετά το σχόλασμα φυσικά. Σε σύγκριση με τα παραπάνω, βέβαια, το κανισάκι με το γυαλιστερό περιλαίμιο μου φάνηκε εντελώς ακίν- δυνο.