Οικογένεια φαντασμάΤωΝ 1: Ποτέ μην το βάζεις κάτω

12 Το κανίς βέβαια δεν πτοήθηκε καθόλου, αντιθέτως άρχισε να τρέχει ακόμα πιο γρήγορα. ΟΤαραντίνο περίμενε εναγωνίως να δημιουργηθεί ένα κενό στη ροή των αμαξιών. «Τι πήγες και έκανες, Ρόμπερτ; Τρόμαξες το σκυλάκι μου με τις αγριοφω- νάρες σου». «Εγώ;! Μα…» Πριν προλάβω να συνεχίσω, είδα τον Αντάρα να πετάγεται και αυτός στον δρόμο και να περ- νάει ακριβώς μέσα από ένα φορτηγάκι με παγωτά! Δεν ανησυχούσα για τον Αντάρα βέβαια, αλλά για τον Λού- σιφερ φοβόμουν τα χειρότερα. «Αντάρα!» ούρλιαξα. «Ρόμπερτ!» ούρλιαξε ο Ταραντίνο. Δεν ξέρω αν σας ανέφερα ήδη πως ήταν Δευτέρα πρωί. Σε αντίθεση με τον Ταραντίνο, ο Αντάρας με αγνόη­ σε εντελώς και συνέχισε να τρέχει σαν τρελός πίσω από το κανίς και το ντρόουν, κατευθυνόμενος προς το σχο- λείο. Πού να πάρει η ευχή! Αν έφτανε τον Λούσιφερ… Όχι, δε θα άφηνα να συμβεί αυτό!