Οικογενειακά μυστικά

[ 15 ] κινόξανθα μαλλιά του έδειχναν ακόμα πιο κόκκινα σε αντίθεση με το κάτασπρο πρόσωπό του. Ο μουντός καιρός και ο άνεμος που είχε αρχίσει να μαστιγώνει ανελέητα τα πάντα δημιουργούσαν ένα απαίσιο σκηνικό. Ο Πάτρικ έγνεψε προς τους άντρες του ασθενοφόρου, οι οποίοι, δίχως να δείχνουν βιαστικοί, έβγαλαν ένα φορείο από το όχημα και το μετέ- φεραν προς το μέρος των αστυνομικών. «Δυστύχημα;» ρώτησε ο πρώτος από τους δύο άντρες του ασθενοφόρου κουνώντας το κεφάλι προς το καΐκι. «Ναι, έτσι φαίνεται» απάντησε ο Πάτρικ. «Όμως αυτό θα το κρί- νει ο παθολογοανατόμος. Εν πάση περιπτώσει εσείς δεν μπορείτε να κάνετε τίποτ’ άλλο από το να τη μεταφέρετε». «Ναι, έτσι μας είπαν» αποκρίθηκε ο άντρας. «Ας τη βάλουμε, λοιπόν, στο φορείο και βλέπουμε». Ο Πάτρικ κατένευσε. Πάντοτε πίστευε ότι οι περιπτώσεις παι- διών που έπεφταν θύματα θανατηφόρων ατυχημάτων ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να συναντήσει ένας αστυνομικός σε ώρα υπηρεσίας, αν και από τότε που γεννήθηκε η Μάγια, αυτή η απαί- σια αίσθηση είχε αποκτήσει χιλιαπλάσια ένταση. Η καρδιά του σπάραζε τώρα στη σκέψη του θλιβερού καθήκοντος που έπρεπε να εκτελέσουν. Μόλις θα γινόταν η αναγνώριση του κοριτσιού, θα ήταν αναγκασμένοι να ειδοποιήσουν τους γονείς του καταστρέφο- ντας τη ζωή τους. Οι άντρες του ασθενοφόρου πήδηξαν στη βάρκα και τώρα ετοιμάζονταν να μεταφέρουν το πτώμα στην προβλήτα. Ο ένας από αυτούς άρχισε να το μετακινεί, ώστε να το γυρίσει ανάσκελα. Τα μουσκεμένα μαλλιά του παιδιού απλώθηκαν στο κατάστρωμα σαν βεντάλια γύρω από το νεκρικά χλωμό πρόσωπο και τα μάτια