Οικογενειακά μυστικά

[ 14 ] «Πέρα στο Πορσχόλμεν. Στη νότια πλευρά. Είχε πιαστεί στο σχοινί της πέμπτης κλούβας που τράβηξα πάνω. Αλλιώς θα έπαιρ- νε καιρό μέχρι να τη βρούμε. Ίσως εξαφανιζόταν για πάντα αν τα ρεύματα την παρέσερναν έξω στο πέλαγος». Δεν φάνηκε περίεργο στον Πάτρικ το ότι ο Μπένγκτσον γνώρι- ζε πώς αντιδρούσε ένα πτώμα στα θαλάσσια ρεύματα. Όλοι οι πα- λιοί ήξεραν πολύ καλά ότι πρώτα βυθίζεται και μετά ανεβαίνει ξα- νά στην επιφάνεια της θάλασσας καθώς γεμίζει με αέρια, πριν εξα- φανιστεί για δεύτερη φορά, οριστικά πια, στα βάθη της θάλασσας. Τις παλιές εποχές ο πνιγμός ήταν ένας πολύ απτός κίνδυνος για τους ψαράδες και ο Φρανς σίγουρα θα είχε ψάξει για άτυχους συ- ναδέλφους του. «Δεν μπορεί να έμεινε πολύ καιρό στο νερό. Δεν είχε αρχίσει να επιπλέει ακόμη» πρόσθεσε ο γέρος σαν να ήθελε να επιβεβαιώσει τις σκέψεις του Πάτρικ. Εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι. «Ναι, το ανέφερες όταν τηλεφώνησες. Λοιπόν, τι λες; Δεν πάμε να ρίξουμε μια ματιά;» Ο Μάρτιν και ο Πάτρικ κινήθηκαν πολύ αργά προς την πέρα άκρη της προβλήτας, εκεί όπου είχε δέσει το καΐκι, αλλά μόνο όταν έφτασαν πολύ κοντά και μπορούσαν να δουν πάνω από την κου- παστή, διέκριναν το πτώμα που κειτόταν στο κατάστρωμα. Το κο- ρίτσι είχε πέσει μπρούμυτα όταν ο ψαράς το τράβηξε πάνω στη βάρκα και το μόνο που έβλεπαν οι δύο άντρες ήταν τα μπερδεμέ- να, μουσκεμένα μαλλιά του. «Έρχεται το ασθενοφόρο. Ας τη γυρίσουν ανάσκελα αυτοί» πρότεινε ο Πάτρικ. Ο Μάρτιν απλώς κατένευσε αδύναμα. Πάσχιζε να εμποδίσει τη ναυτία που ένιωθε όλο και εντονότερα, ενώ οι φακίδες και τα κοκ-