Οικογενειακά μυστικά

[ 13 ] «Δεν πειράζει» αποκρίθηκε ο Μάρτιν. Είχε προσέξει πόσο εξα- ντλημένος έδειχνε ο Πάτρικ τις τελευταίες εβδομάδες και ήταν πρόθυμος να τον συγχωρήσει. «Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι το πτώμα της βρέθηκε πριν από μία ώρα. Σύμφωνα με τον γέρο ψαρά, δεν πρέπει να έμεινε στο νερό πολύ καιρό, υποθέτω όμως πως θα το μάθουμε κι αυτό σύ- ντομα» είπε ο Πάτρικ καθώς κατέβαιναν την οδό Γκαλερμπάκεν που κατέληγε στην πλατεία Ίνγκριντ Μπέργκμαν και στην προβλή- τα όπου ήταν δεμένο ένα μακρόστενο, μικρό καΐκι. «Το πτώμα της ;» «Ναι, ένα κορίτσι είναι, ένα παιδί». «Ω γαμώτο» έβρισε ο Μάρτιν και μετάνιωσε που δεν είχε ακο- λουθήσει την πρωινή του παρόρμηση να μείνει στο κρεβάτι, με την Πία πλάι του, αντί να σηκωθεί και να πάει στη δουλειά. Παρκάρισαν στο καφέ Μπρίγκαν, κατέβηκαν και κατευθύνθη- καν αμέσως προς το καΐκι. Ευτυχώς δεν είχε καταλάβει ακόμη κανέ- νας τι είχε συμβεί και δεν ήταν ανάγκη να διώξουν τυχόν περίεργους περαστικούς που το ’χαν συνήθειο να στέκουν και να χαζεύουν. «Εδώ είναι, στο καΐκι» είπε ο γέρος που ήρθε και τους συνάντη- σε στην προβλήτα. «Απέφυγα να την αγγίξω περισσότερο απ’ όσο έπρεπε». Ο Πάτρικ αναγνώρισε τη χλωμάδα στο πρόσωπο του ψαρά. Ήταν η ίδια που απλωνόταν και στο δικό του κάθε φορά που ανα- γκαζόταν να δει ένα πτώμα. «Πού βρισκόσουν όταν την τράβηξες πάνω;» ρώτησε τον γέρο ο Πάτρικ, καθυστερώντας έτσι λίγο τον υποχρεωτικό έλεγχο του πτώματος. Δεν το είχε δει ακόμη, αλλά ένιωθε το στομάχι του να ανακατεύεται προκαταβολικά και ανησυχητικά.