Οικογενειακά μυστικά

[ 17 ] Στρέμσταντ 1923 Δ εν θα τολμούσε να το ομολογήσει ποτέ της, αν και σκεφτόταν κα­ μιά φορά ότι ήταν τυχερή που η μητέρα της πέθανε όταν τη γέν­ νησε. Γιατί έτσι μπορούσε να έχει τώρα τον πατέρα της αποκλειστικά για τον εαυτό της και, σύμφωνα με όσα γνώριζε για τη μητέρα της, μάλλον δεν θα κατάφερνε να την τυλίξει κι αυτή στο μικρό της δαχτυ­ λάκι. Όμως ο πατέρας της δεν είχε τη δύναμη να αρνηθεί οτιδήποτε στην ορφανεμένηαπόμάνακόρη του. Και αυτό το είχε συνειδητοποιή­ σει απόλυτα η Άγκνες και το εκμεταλλευόταν στο έπακρο. Ορισμένοι συγγενείς, καλοθελητές βέβαια, επιχείρησαν να επιστήσουν την προ­ σοχή του γονιού της στο γεγονός αυτό, αλλάοι προσπάθειές του ναπει όχι στην αγαπημένη του θυγατέραήταν απρόθυμες. Στο τέλος κέρδιζε τη μάχη αργά ή γρήγορα το πανέμορφο πρόσωπό της με τα μεγάλα μάτια, τα οποία πλημμύριζαν πανεύκολα με δάκρυα που αυλάκωναν τα μάγουλά της. Κι όταν τα πράγματα έφταναν εκεί, η καρδιά του λύγι­ ζε και γινόταν συνήθως το δικό της. Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης η Άγκνες ήταν τώρα, στα δεκαεννιά της, μια άνευ προηγουμένου κακομαθημένη κοπέ­ λα και πολλοί απ’ όσους τη γνώριζαν όλα αυτά τα χρόνια θα απο­ τολμούσαν σίγουρα να διατυπώσουν την άποψη ότι έκρυβε μια πολύ κακή πλευρά μέσα της. Αυτό το έλεγαν κυρίως οι κοπέλες. Τα αγόρια, όπως είχε ανακαλύψει η Άγκνες, δεν κοιτούσαν τίποτ’ άλ­ λο πέρα από το όμορφο πρόσωπο, τα μεγάλα μάτια και τα μακριά,