Οδοιπορικό του 1806

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚO ΤΟΥ 1806 24 βρεθήκαμε στις πύλες της Αδριατικής, δηλαδή μεταξύ του ακρω­ τηρίου Οτράντο στην Ιταλία και της Λινγκέτα στην Αλβανία. Ήμουν εκεί, στα σύνορα της ελληνικής αρχαιότητας και τα όρια της λατινικής. ΟΠυθαγόρας, οΑλκιβιάδης, οΣκιπίωνας, οΚαίσαρας, οΠομπήιος, οΚικέρωνας, οΑύγουστος, οΟράτιος, οΒιργίλιος, είχαν περάσει από αυτή τη θάλασσα. Πόσο διαφορετικές τύχες δεν άφησαν όλα αυτά τα διάσημα πρόσωπα στα άστατα αυτά κύματα! Κι εγώ, σκοτεινός ταξιδιώτης, περνώντας πάνω από τα σβησμένα ίχνη των πλοίων που μετέφεραν τους μεγάλους άνδρες της Ελλάδας και της Ιταλίας, πήγαινα να βρω τις Μούσες στην πατρίδα τους· αλλά δεν είμαι ο Βιργίλιος και οι θεοί δεν κατοικούν πια στον Όλυμπο. Προχωρούσαμε προς το νησί Φανός. Σε ορισμένους αρχαίους χάρτες φέρει, μαζί με τον σκόπελο Μερλέρα, 7 το όνομα Οθωνοί ή Καλυψώ. Ο Ντ’ Ανβίλ φαίνεται να το δηλώνει με αυτό το όνομα, και ο κ. Λεσεβαλιέ στηρίζεται στην αυθεντία αυτού του γεωγράφου για να βρει στον Φανό τον τόπο όπου ο Οδυσσέας έκλαψε τόσον καιρό την πατρίδα του. Ο Προκόπιος παρατηρεί κάπου στο Υπέρ των πολέμων λόγοι ότι αν πάρουμε για το νησί της Καλυψώς ένα από τα νησάκια που περιστοιχίζουν την Κορφού [σημ. Κέρκυρα], τότε η αφήγηση του Ομήρου καθίσταται αληθοφανής. Όντως, μια σχεδία θα αρκούσε τότε για να περάσει από αυτό το νησί στη Σχερία (Κόρκυρα ή Κορφού)· αλλά αυτό εγείρει μεγάλες αντιρ­ ρήσεις. Ο Οδυσσέας φεύγει με ούριο άνεμο· και, μετά από δεκα­ οχτώ μέρες πλεύση, αντικρίζει τη στεριά της Σχερίας που υψώ­ νεται σαν ασπίδα πάνω από τα κύματα: Εἴσατο δ’ ὡς ὅτε ῥινὸν ἐν ἠεροειδέι πόντῳ 8 7 Το νησάκι Ερεικούσσα ή Ερείκουσα. 8 «Έμοιαζαν [τα βουνά] σαν ασπίδα στο πέλαγο το αχνό αφημένη», Ομή