Οδοιπορικό του 1806

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ – ΑΤΤΙΚΗ 23 ώρα, ενώ η νύχτα ήταν υπέροχη, άκουσα έναν μούτσο να τρα­ γουδά την αρχή του έβδομου άσματος της Ιερουσαλήμ : Intanto Erminia infra l’ombrose piante κ.λπ. 5 Η μελωδία ήταν κάτι σαν ρετσιτατίβο σε πολύ υψηλό τόνο, ενώ στο τέλος του στίχου έπεφτε στις πιο χαμηλές νότες. Ο πίνακας αυτός της ευτυχίας στην εξοχή, που μας φέρνει στον νου ένας ναύ­ της καταμεσής της θάλασσας, μου φάνηκε ακόμη πιο γοητευτικός. Οι αρχαίοι, δάσκαλοί μας σε όλα, γνώριζαν αυτές τις αντιθέσεις των ηθών: ο Θεόκριτος τοποθέτησε κάποιες φορές τους ποιμένες του στην άκρη του κύματος και ο Βιργίλιος θέλησε να φέρει κοντά την ανάπαυλα του γεωργού με τις εργασίες του ναυτικού: Invitat genialis hyems, curasque resolvit: Ceu pressae cum jam portum tetigere carinae, Puppibus et laeti nautae omposuere coronas. 6 Στις 5 του μηνός, ο άνεμος φύσηξε με ορμή· μας έφερε ένα γκρίζο πουλί, όμοιο με κορυδαλλό. Του προσφέραμε τη φιλοξε­ νία μας. Γενικώς, ό,τι κάνει αντίθεση με την ταραχώδη ζωή τους, αρέσει στους ναύτες· τους αρέσουν όλα εκείνα που συνδέονται στον νου τους με τις αναμνήσεις της ζωής στους αγρούς, όπως το γάβγισμα του σκύλου, το λάλημα του κόκορα, το πέρασμα από στεριανά πουλιά. Στις έντεκα η ώρα το πρωί της ίδιας μέρας, 5 «Εν τω μεταξύ, η Ερμινία, κάτω από σκιερά φυτά», Τάσο, Ελευθερωμένη Ιερουσαλήμ , ό.π. 6 «Ο χειμώνας τους καλεί στη χαρά και διώχνει μακριά τις έγνοιες· έτσι όταν οι βάρκες, που βρίσκονται στη θάλασσα, πιάνουν επιτέλους λι­ μάνι, οι ναύτες χαρούμενοι βάζουν λουλουδένια στεφάνια στην πρύμνη τους», Βιργίλιος, Γεωργικά .