Οδοιπορικό του 1806

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ – ΑΤΤΙΚΗ 21 και που βρέχει τις ακτές τους τις σπαρμένες με μυρτιές, φοινικό­ δεντρα και ελιές, δίνει στο σημείο αυτό την αίσθηση εκείνης της θάλασσας όπου γεννήθηκαν ο Απόλλωνας, οι Νηρηίδες και η Αφροδίτη, ενώ ο Ωκεανός, παραδομένος στις καταιγίδες, περι­ τριγυρισμένος από άγνωστες χώρες, έπρεπε να είναι το λίκνο των στοιχειών της Σκανδιναβίας ή ο τόπος λαών χριστιανικών οι οποίοι φαντάζονται το μεγαλείο και την παντοδυναμία του Θεού ως κάτι το επιβλητικό. Στις 2 του μηνός, το μεσημέρι, ο άνεμος έγινε ούριος· τα σύν­ νεφα όμως που μαζεύονταν στη δύση μας προανήγγελλαν θύελ­ λα. Ακούσαμε τους πρώτους κεραυνούς στις ακτές της Κροατίας. Στις τρεις η ώρα, μαζέψαμε τα πανιά και κρεμάσαμε ένα μικρό φως στο δωμάτιο του καπετάνιου μπροστά από την εικόνα της Παρθένου. Έχω επισημάνει αλλού πόσο συγκινητική είναι αυτή η λατρεία που υποτάσσει την εξουσία των θαλασσών σε μια αδύ­ ναμη γυναίκα. Οι ναυτικοί στη στεριά μπορούν να είναι ορθολο­ γιστές όπως όλος ο κόσμος· αλλά εκείνο που θολώνει την αν­ θρώπινη σοφία είναι οι κίνδυνοι: ο άνθρωπος εκείνη τη στιγμή γίνεται ευλαβής· και ο πυρσός της φιλοσοφίας τον καθησυχάζει λιγότερο καταμεσής της καταιγίδας από την αναμμένη λάμπα μπροστά στην Παναγία. Στις εφτά το απόγευμα, η θύελλα βρισκόταν στην κορύφωσή της. Ο Αυστριακός καπετάνιος μας ξεκίνησε μια προσευχή μέσα στη νεροποντή και τις βροντές. Προσευχηθήκαμε για τον αυτο­ κράτορα Φραγκίσκο Β΄, για μας και για τους ναυτικούς « sepolti in questo sacro mare ». 4 Οι ναύτες, άλλοι όρθιοι και ακάλυπτοι, άλλοι γερμένοι πάνω στα κανόνια, συμμορφώνονταν με τον καπετάνιο. 4 «Θαμμένοι σε τούτη την άγια θάλασσα». (Σ.τ.Ε.)