Οδοιπορικό Θεσσαλονίκης: Περπάτημα στην πόλη αλλιώς

19 ταλούδα και Εκάλη στις δύο αντικρινές γωνιακές πύλες εξόδου τής οδού προς την Τσιμισκή, ώστε η μετάβαση από το σύμπαν τής κάθετης ενδοχώρας προς εκείνο της οριζόντιας χώρας να συμβαίνει με μηχανισμούς προσομοίωσης: Πιτσιρίκο, κάτσε στη γωνιά σου και κοίτα να μαθαίνεις . Πλησιάζουμε προς το επιμύθιο. Να το: Η Π. Π. Γερμανού αποτέ­ λεσε το προπονητήριο κέλυφος, το προγυμναστήριο στάδιο, το αποδυτήριο της εφήβου ψυχής προ της εισόδου στην αρένα τής Τσιμισκή. Το φιφλίζουν οι πηγές, το τραγουδούν οι κάμποι, το παραμιλούν όσοι κόπηκαν κι έμειναν για πάντα να κοιτούν παρα­ πονεμένοι εξ αποστάσεως. | Κι ένα εξτραδάκι: Γενάρης του 2002. Ο κυρ-Γιάννης κοπανάει στο χείλος από το σαχανάκι το τελευταίο τσόφλι του τελευταίου αυγού. Άντε, ας κόψει και λίγο σουτζούκι. Η τηλεόραση λαλεί κι η τζαμαρία χνω­ τίζει, εκεί, γωνία Πι Πι με Παύλου Μελά. Αλλαντοζυθοπωλείο. Η Γιάγκου, ο Φράγκος και ο Τόλιος αλληλοκοιτάζονται. Δεν ξέρουν πως είναι η τελευταία μέρα λειτουργίας του μαγαζιού, μα το ψυ­ χανεμίζονται. Είχανε γερούς δασκάλους και βγήκανε τζιμάνια. Θυμάστε κάποτε εδώ; ρωτάει ένας τους, κι αιφνίδια σκυθρωπούν και οι τρεις, καθώς αναλογίζονται την πρώτη τους επίσκεψη στο στέκι. Προαισθάνονται πως κάτι έχει λήξει, μέσα τους και γύρω τους. Νιώθουν πως η Πι Πι έχει τελειώσει γι’ αυτούς και πως ανήκουν πια εκεί : στην Τσιμισκή των ενηλίκων.