Οδηγός φόνων

12 Α Ν Τ Ω Ν Η Σ Γ Κ Ο Λ Τ Σ Ο Σ Από όλα αυτά τον διάλεξε το ξενύχτι. Άλλη επιλογή; Ναι. Η κατάθλιψη. Και… κλασικά: κατατονία, άγχος, κλειστοφοβία, αυτοκτονικές τάσεις. Διάλεξε λοιπόν την κατάθλιψη· ακριβέστερα, τον διάλεξε εκείνη. Θυμόταν. Αρχές Φεβρουαρίου, η κόλαση της Παναγή Τσαλ- δάρη στην Κηφισιά. Ώρες μετά τη συνάντηση των τεσσά- ρων τους. Από εκείνην, από τον ανάπηρο στο ηλεκτρικό του αμαξίδιο, από την άλλη και από τον ίδιο, είχε απο- μείνει μόνον αυτός. Η μία από τις δύο γυναίκες τσακι- σμένη στις σκάλες κάτω από το άρμα του ανάπηρου άντρα και εκείνος να κοιτάζει τον Αλκιβιάδη, μάτια άδεια, από τη στροφή της σκάλας. Ο ίδιος, αυτόπτης και αυτή- κοος μάρτυρας του δράματος, είχε επιστρέψει στο Μετς. Η δεύτερη γυναίκα, «γυναίκα» την αποκαλούσε –δεν τολμούσε να τη σκεφτεί διαφορετικά– θα αυτοκτονήσει ώρες μετά. Και από τον Φεβρουάριο και για μήνες, ξάγρυπνος τα βράδια στο κρεβάτι, παρατηρώντας το ταβάνι, την κάθε του ανεπαίσθητη λεπτομέρεια, ή ακου- μπώντας τους αγκώνες στο τραπέζι της κουζίνας είτε στις τάβλες του γραφείου του ατενίζοντας τον τοίχο απέναντί του, καπνίζοντας άφιλτρες φυτείες και πίνο- ντας θάλασσες καφέ, ή περπατώντας μοναχικά, μηχα- νικά και μόνιμα, κάθε βράδυ, στο ίδιο πάντα πενηντά- λεπτο δρομολόγιο· πορειομανής και αγοραφοβικός. Τον χειμώνα και την άνοιξη. Και το καλοκαίρι. Και μέχρι το φθινόπωρο του καθόλου σωτήριου 2009. ***