Οδηγός φόνων

17 Ο Δ Η Γ Ο Σ Φ Ο Ν Ω Ν την απόπειρα, η ιδέα του ημιτελούς, το πιθανό της ανα- πηρίας. Τελικά, αν η μητέρα του αυτοκτόνησε, μήπως ήταν στο σπιράλ και του δικού του DNA; Και κάποιες φορές, μάλλον σπάνια, σκεφτόταν τον θείο Αλέξανδρο. Ζούσε ο γέρος; Μάλλον· θα τον είχαν ειδο- ποιήσει αν του είχε συμβεί κάτι. Ο θείος Αλέξανδρος… Μετά τον θάνατο του Πύρρου Πικρού, πατέρα του Αλκι- βιάδη, κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες, ο θείος Αλέ- ξανδρος φυγάδευσε τον εννιάχρονο τότε Αλκιβιάδη εσω- τερικό σε σχολείο του Μπιαρίτζ, στη νοτιοδυτική Γαλλία. Οι φόβοι του θείου Αλέξανδρου, πηγή του εξοστρακισμού του ανιψιού του –ανεξήγητοι στον ενήλικο πλέον Αλκι- βιάδη– ήταν ο βασικός λόγος της έρευνας στην οποία ο Αλκιβιάδης θα αποδυθεί στους μήνες που πέρασαν. Έρευ- νας που θα αποκαλύψει και την ταυτότητα της «μητέρας» του. O θείος Αλέξανδρος τον είχε αφήσει να πιστεύει πως ήταν γιος μιας άλλης μάνας, αφού, αν η μοίρα σε προι- κίζει με μια μάνα που «δεν σου κάνει», που «δεν σου πρέπει», κάποιος που σε αγαπάει –διόρθωση: κάποιος που σε λατρεύει– κατασκευάζει για σένα τη μητέρα «που σου αξίζει». Λογικό κατά τον θείο Αλέξανδρο. Τι κι αν έτσι o Αλκιβιάδης θα γνωρίσει τη μητέρα του για τέσσε- ρα λεπτά και τον αδελφό του για τρία, εκείνο το βράδυ της κάθαρσης στην Κηφισιά τον περασμένο Ιανουάριο. * *** * Βλ. Αντώνης Γκόλτσος, Η αφιέρωση , Αθήνα, εκδ. Μεταίχμιο, 2016.