Οδηγός διατροφής για εγκύους, βρέφη και μικρά παιδιά

23 Εγκυμοσύνη καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες. Βρίσκονται κυρίως στα ζωικά λιπαρά όπως το κρέας, το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος, ενώ υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες στα επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως στις σοκολάτες, τα πατατάκια, τα μπισκότα, τα κέικ ή το παγωτό. Τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα αποτελούν πιο υγιεινή επιλογή, ειδικά για τις εγκύους, καθώς είναι ουσιώδη για την ομαλή ανάπτυξη του εγκεφάλου και του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού στο έμβρυο: συγκεκριμένα τα ω-3 λιπαρά οξέα που ανήκουν στα πολυακόρεστα λιπαρά, με κυριότερους εκπροσώπους το α-λινολενικό οξύ ( ALA ), το Εικοσιπενταενοϊκό οξύ ( EPA ) και το Εικοσιδιεξαενοϊκό οξύ ( DHA ). Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι ο πλακούντας μεταφέρει επιλεκτικά κάποια λιπαρά στο έμβρυο και δείχνει μεγαλύτερη «προτίμηση» κυρίως στο DHA . Ο αναπτυσσόμενος εγκέφαλος του μωρού συσσωρεύει DHA και μετά τη γέννηση, μέχρι τα δύο έτη ζωής του, μέσω του μητρικού γάλακτος. Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (European Food Safety Authority, EFSA) έχει προτείνει ότι, για να υποστηρίξετε τη βέλτιστη οπτική και διανοητική ανάπτυξη του εμβρύου, καλό θα ήταν να καταναλώνετε περίπου 300mg DHA την ημέρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει κατανάλωση 2-3 μερίδων την εβδομάδα μαγειρεμένου λιπαρού ψαριού όπως είναι η σαρδέλα, ο γαύρος, το σκουμπρί, ο κολιός, ο τόνος κιτρινόπτερος ή Αλοννήσου, ο μικρός σολομός Ατλαντικού, η τσιπούρα, το λαβρά- κι. Προσοχή χρειάζεται στην αποφυγή μεγάλων ψαριών όπως ο ξιφίας, ο τόνος ωκεανού, τα οποία βρίσκονται στην κορυφή της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας, δηλαδή τρέφονται με άλλα μικρότερα ψάρια, και μπορεί να περιέχουν μεγάλες ποσότητες τοξικών μετάλλων π.χ. υδραργύρου. Επίσης, βρέθηκε ότι τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα ανταγωνίζονται με τα κορε- σμένα λιπαρά για να περάσουν τον πλακούντα. Καλές πηγές, εκτός από τα λιπαρά ψάρια, αποτελούν το λινέλαιο, οι ξηροί καρποί όπως τα καρύδια και οι σπόροι όπως ο λιναρόσπορος. Σίδηρος Η σιδηροπενική αναιμία, δηλαδή η αναιμία που οφείλεται στην έλλειψη σιδήρου στον οργανισμό, αποτελεί την πιο κοινή αιτία αναιμίας κατά τη διάρκεια της εγκυ- μοσύνης. Σ’ αυτό το διάστημα οι ανάγκες σε σίδηρο αυξάνονται, γιατί το σώμα της μητέρας φτιάχνει μεγαλύτερο όγκο αίματος, που θα συμβάλει στη μεταφορά οξυ- γόνου μέσω του πλακούντα στο έμβρυο και θα βοηθήσει στην ανάπτυξή του. Αν τα αποθέματα της μητέρας είναι ήδη πολύ χαμηλά, τότε στη διάρκεια της εγκυ- μοσύνης πιθανόν να εμφανιστεί σιδηροπενική αναιμία, η οποία έχει σχετιστεί με