Νυχτερινό Σχολείο 5: Το φινάλε

[ 12 ] Σαν να την αγαπούσε. Εκείνη όμως δεν τον άκουσε. Και ξεψύχησε αφήνοντάς τον σύξυλο. Όπως και όλους. Τώρα, το μόνο που ήξερε η Άλι ήταν πως δεν καταλάβαινε καθόλου τον Ναθάνιελ. Εάν δε μισούσε τη Λουσίντα, τότε γιατί την πολεμούσε; Τι ήταν αυτό που ήθελε πραγματικά; Αφήνοντας το χερούλι της πόρτας, η Άλι ακούμπησε ξανά την πλάτη στο καφεκίτρινο δερμάτινο κάθισμα. Ο άντρας στη θέση του συνοδηγού γύρισε να την κοιτάξει. «Καλύτερα τώρα;» Η κοπέλα σήκωσε βουβή το βλέμμα της στο πρόσωπό του και τον αγριοκοίταξε. Εκείνος ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους και γύρισε πάλι μπροστά. Το παράθυρο δίπλα της έκλεισε. Άνοιξαν ταχύτητα βγαίνοντας σ’ έναν αυτοκινητόδρομο, έρημο τέτοια ώρα. Σύντομα θα βρίσκονταν έξω από τα όρια της πόλης. Πίσω τους το Λονδίνο φάνταζε σαν φωτεινός θόλος. Μπροστά τους ξετυλιγόταν η εγγλέζικη εξοχή βυθισμένη στο σκοτάδι. Η Άλι ένιωσε ένα σφίξιμο στο στήθος από την πλευρά της καρδιάς. Βρισκόταν πια πολύ μακριά από τον Κάρτερ. Ένας Θεός ήξερε τι του συνέβαινε. Καθώς ένα δάκρυ άρχισε να κυλά στο μάγουλό της, σήκωσε το χέρι για να το σκουπίσει. Το χέρι της δεν έφτασε ποτέ στο πρόσωπό της. Ένα απότομο τίναγμα την έκανε να χάσει την ισορροπία της. Πριν προλάβει να αντιδράσει, το αυτοκίνητο άλλαξε απότομα κατεύθυνση εκτοξεύοντάς τη στην άλλη άκρη. Η Άλι κοπάνησε το κεφάλι της στο παράθυρο τόσο δυνατά, που είδε αστεράκια.