Νυχτερινό Σχολείο 5: Το φινάλε

[ 20 ] ακόμη γαντζωμένη με τρόμο στο χερούλι της πόρτας. Η έκφρα- σή του ήταν βλοσυρή, αλλά πρόδιδε ικανοποίηση. «Τους ξεφύγαμε». Δύο ώρες αργότερα, το Λαντ Ρόβερ έστριψε σ’ έναν κακοτρά- χαλο δασικό χωματόδρομο. Ο ουρανός είχε πάρει ένα χρυσορό- δινο χρώμα. Είχε ξημερώσει. Η Άλι ακούμπησε το μέτωπό της στο κρύο τζάμι του παρα- θύρου, όταν είδε να προβάλλει μπροστά τους ο μακρύς μαύρος φράχτης της Κιμμέριας Ακαδημίας. Ο φράχτης απαγόρευε την πρόσβαση· κάθε μεταλλικό κάγκελο κατέληγε σε μια αιχμηρή μύτη τρία μέτρα πάνω από το έδαφος. Πίσω από τον φράχτη βρισκόταν το μοναδικό ασφαλές μέρος που ήξερε η Άλι. Ήταν στο σπίτι της. Οι άλλοι όμως; Γύρω στα είκοσι άτομα, φρουροί και μαθητές του Νυχτερινού Σχολείου, είχαν σταλεί για να πολεμήσουν τον Ναθάνιελ στο Λονδίνο. Δεν είχε δει κανέναν τους εδώ και ώρες. Η πύλη άνοιξε τρέμοντας και το Λαντ Ρόβερ ακολούθησε τον μακρύ δρόμο που ξετυλιγόταν μες στο δάσος. Επικρατούσε μια αλλόκοτη γαλήνη – δεν ακουγόταν τίποτα πέρα από το μουγκρη- τό της μηχανής και το τρίξιμο από τις ρόδες στα χαλίκια του δρόμου. Η Άλι βρισκόταν σε εγρήγορση στο πίσω κάθισμα σα- ρώνοντας τον χώρο με το βλέμμα της. Ενάμισι χιλιόμετρο παρακάτω, οι δενδροστοιχίες στις δυο πλευρές του δρόμου παραχώρησαν τη θέση τους στο γρασίδι και ο δρόμος καμπύλωσε μπροστά στο τεράστιο σχολικό κτίριο γοτθικού ρυθμού, με την πριονωτή στέγη και τις καμινάδες που καρφώνονταν στον αχνορόδινο ουρανό. Ο οδηγός έσβησε τη μηχανή. Η ησυχία που ακολούθησε ήταν εκκωφαντική.