Νυχτερινό Σχολείο 5: Το φινάλε

[ 17 ] σω δορυφόρου και τους έδινε τις ανάλογες οδηγίες, ώστε να κινούνται με ασφάλεια. Η Άλι το βρήκε αυτό αλλόκοτα παρη- γορητικό. Δεν ήταν ολομόναχοι μες στο σκοτάδι. Σύντομα είχαν χαθεί σ’ ένα μπερδεμένο κουβάρι δρόμων, ανεβοκατεβαίνοντας λόφους και παίρνοντας απότομες στροφές με τέτοια ταχύτητα, ώστε την έπιασε πάλι ναυτία. «Δεξιά στο σταυροδρόμι» είπε ο συνοδηγός, καθώς πλησία- ζαν σε μία διασταύρωση. Αριστερά και δεξιά του δρόμου υπήρχαν ψηλοί θάμνοι. Ο οδηγός πλησίασε με ταχύτητα και ετοιμάστηκε να στρίψει. Την τελευταία στιγμή όμως πάτησε φρένο τόσο απότομα, ώστε τι- νάχτηκαν και οι τρεις προς τα μπροστά. Στην αρχή, η Άλι δεν έβλεπε τίποτα πέρα από δύο εκτυφλω- τικούς προβολείς αυτοκινήτου στ’ αριστερά τους. Μισόκλεισε τα μάτια για να καταφέρει να διακρίνει το ίδιο το αυτοκίνητο. Και τότε, η καρδιά της παρέλυσε. Ήταν το όχημα που θύμιζε τανκ, αυτό που είχαν δει στον αυτοκινητόδρομο. Και ερχόταν καταπάνω τους. Βλαστημώντας μέσ’ από τα δόντια του, ο οδηγός τράβηξε τον λεβιέ των ταχυτήτων. Έκαναν όπισθεν τόσο απότομα και βίαια, που η μηχανή ούρλιαξε διαπεραστικά και προειδοποιητικά, σαν σειρήνα. «Εκεί». Ο συνοδηγός, που είχε μείνει σιωπηλός μερικές στιγμές, έδειξε την αρχή ενός χωματόδρομου πίσω από μια μεταλλική πύλη, η οποία μόλις που φαινόταν μες στο σκοτάδι. Η Άλι ακολούθησε το νεύμα του και κατάλαβε. Ο χωματό- δρομος είχε αρκετό πλάτος για να περάσει ένα τρακτέρ μέσα στο χωράφι με τα καλαμπόκια. Η πύλη ήταν κλειδωμένη και ασφαλισμένη με μια αλυσίδα. Πώς θα περάσουμε αποκεί; Ο συνοδηγός έδωσε στον οδηγό ένα ζευγάρι γυαλιά με χρυ-